Τους ανακάλυψα στην 101η σελίδα του Βήματος της Κυριακής, στη σελίδα του Κυρ. Ήταν το μόνο τετράχρωμο καρέ ανάμεσα στα σκίτσα του: η φωτογραφία έβλεπε την πλάτη τους. Επρόκειτο για το ζεύγος του Πολεμικού Μουσείου: Εκείνη στα αριστερά της φωτογραφίας, ψηλότερη, τον είχε αγκαλιασμένο με το βραχίονά της πάνω από τον ώμο του. Φορούσε ένα τόσο διαφανές και τόσο κοντό φόρεμα που ξεχώριζε μόλις από τη μαύρη τρέσσα στο τελείωμά του. Τα ξανθά της μαλλιά κάλυπταν τη γυμνή πλάτη. ..
Εκείνος με άσπρο μακό στενό, το τζην κατεβασμένο στη μέση των γοφών με το εσώρουχο (ριγέ κόκκινο, λευκό, μπλέ) να φαίνεται τουλάχιστον μια παλάμη. Δεν την κρατούσε από τους ώμους – άλλωστε ήταν πιο κοντός και αν το έκανε θα φαινόταν κωμικός. Την κρατούσε από το αιδοίο, ο φωτογράφος είχε βγάλει κελεπούρι, βλέπαμε σαφώς ότι τα δάχτυλά του ήταν βυθισμένα ψηλά ανάμεσα στα πόδιά της. Ο αντίχειράς του μόνο φαινόταν, ανάμεσα στους γλουτούς. Από το μυ στον βραχίονά του φαίνεται ότι ασκεί και πίεση. Δεν θα δινα παραπάνω σημασία και θα γύριζα σελίδα αν μια λεπτομέρεια δεν έπαιρνε το πάνω χέρι. Από το τζην του νεαρού, από το θυλάκι της ζώνης κρεμόταν ένα προφυλακτικό. Χρησιμοποιημένο, γεμάτο, βαρύ (μπράβο, λεβέντη μου εσύ), δεμένο κόμπο με την απόληξή του, και μετά κρεμόταν με σχινάκι από τη ζώνη.
Άντρας ρε παιδί μου. Που είναι και που, πρωτίστως, φαίνεται. Τιμή του και καμάρι του. Που ντουφεκάει το ματωμένο σεντόνι την νύχτα του γάμου, με το απαραίτητο ίχνος από τη διακόρευση της παρθένου συζύγου και σε άλλες ώρες κρεμάει τις τσίχλες που χει ντουφεκίσει, το θήραμά και λάφυρο, από τη ζώνη του παντελονιού του. Κι επειδή εν προκειμένω ούτε παρθενία υπήρχε ούτε δάσος με κυνήγι και δεν του αρκούσε να επιδεικνύει Την Πρώτη Γυναίκα της Ελλάδας είπε να παρασημοφορηθεί στα λαγόνια του με την απόλυτη απόδειξη του ανδρισμού του. Καθόλου άσχημη σαν ιδέα: είναι αυτό που λένε "φοριέται και στο δεξί, σαν κόσμημα".
άρθρα της Αναστασίας Λαμπρία
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου