Ο «τέλειος» Ιησούς

«Ιησούς από την Ναζαρέτ» . Οι μύθοι και η πραγματικότητα γι' αυτόν (Ρόμπερτ Πάουελ) που υποδύθηκε καλύτερα τον Χριστό.

Ποια κατάρα θα μπορούσε να ακολουθεί αυτόν που κατάφερε και απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο τον Υιό του Θεού; Τα καταγάλανα μάτια, η καθαρή και σταθερή φωνή και η απόλυτη ηρεμία του Ρόμπερτ Πάουελ στο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη κάθε χριστιανού ως η απόλυτη ενσάρκωση του Θεανθρώπου. Όσο για την κατάρα...

Μετά την τεράστια επιτυχία του Πάουελ ως Ιησούς, ακούστηκαν πάρα πολλά για την κατάληξη του ηθοποιού που υποδύθηκε τον Ιησού. Ένα σενάριο έλεγε ότι ο γαλανομάτης πρωταγωνιστής δεν άντεξε το βάρος της ενσάρκωσης του Χριστού και τρελάθηκε. Ένα άλλο ότι μετά από αυτό σταμάτησε την ηθοποιία γιατί απ΄την μια κανείς δεν τον ήθελε να κάνει κάτι άλλο εκτός από τον Ιησού και απ’ την άλλη γιατί ο ίδιος θεωρούσε προσβολή μετά από αυτό το ρόλο να παίξει κάποιον άλλο ήρωα. Άλλοι πάλι ήθελαν να τον δουν σαν τον μετανοημένο άσωτο υιό και υποστήριξαν ότι πριν από τον Ιησού, ο Πάουελ είχε διάγει βίο…πορνοστάρ! Η αλήθεια δε βρίσκεται…πουθενά!

Όσο κι αν δε θέλω να χαλάσω τη «μαγεία» του μύθου που υποστηρίζει ότι όσοι ενσαρκώνουν τον Χριστό στον κινηματογράφο ακολουθούνται από μια κατάρα που τους οδηγεί σε επαγγελματική ή και προσωπική καταστροφή, εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Ο Ρόμπερτ Πάουελ έχει δηλώσει σε πολλές συνεντεύξεις του, ότι ο ρόλος του ως Ιησούς Χριστός είναι σταθμός στην πορεία του. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι αφού αυτός τον έκανε γνωστό και του απέδωσε τον τίτλο του πιο χαρακτηριστικού Ιησού. Από κει και πέρα όμως, η πορεία του επαγγελματικά συνεχίστηκε με σταθερό και αμείωτο τρόπο. Οι πολλοί μπορεί να μην το ξέρουν καθώς αποφάσισε να μην περάσει ποτέ τα σύνορα της Αγγλίας και να πάει μόνιμα στο Χόλιγουντ που θα του πρόσφερε μια πιο αναγνωρίσιμη καριέρα από τους πολλούς. Προτάσεις είχε πολλές και κάποιες τις δέχτηκε με σχετική επιτυχία άσχετα αν το κοινό, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δε το έμαθε ποτέ. Και μάλιστα ο ίδιος μετά την ταινία του Τζεφιρέλι προσπαθούσε απεγνωσμένα να φύγει από την εικόνα του Ιησού που τον είχε χαρακτηρίσει. Είχε μάλιστα δηλώσει αμέσως μετά την ταινία ότι ελπίζει ο ρόλος του Ιησού να είναι ο τελευταίος από τους ευαίσθητους άνδρες που θα κληθεί να παίξει για πολύ καιρό. Σύντομα μάλιστα υποδύθηκε και τον Φρανκεστάιν! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ δε διακρίνω καμία τρέλα σε αυτά…

Στην προσωπική του ζωή μάλιστα, παντρεύτηκε με μια χορεύτρια την Μπαμπς Λορντ και έκαναν δυο παιδιά. Φυσικά είναι ακόμα μαζί! (Ναι, ο Πάουελ ζει ακόμα σώος και αβλαβής!). Μάλιστα με την Μπαμπς παντρεύτηκαν λίγο πριν την ταινία του Ιησού. Τότε οι φήμες είχαν οργιάσει ότι ο λόγος που παντρεύτηκε ο Πάουελ ήταν λόγω του υποτιθέμενου πρότερου ανέντιμου βίου καθώς δε θα τον συγχωρούσαν οι θεατές της ταινίας σε έναν…Ιησού! Το ζευγάρι φυσικά διέψευσε τα πάντα. Ο λόγος που παντρεύτηκαν εσπευσμένα ήταν απλός. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο Μαρόκο και η Μπαμπς θα μπορούσε να τον επισκεφτεί μόνο αν ήταν επίσημη σύζυγός του… Τώρα αν είχε γυρίσει και καμιά βιντεοκασέτα με… ιδιαίτερες στιγμές μαζί με τη γυναίκα του, νομίζω ότι είναι προσωπική του υπόθεση αφού πορνοστάρ δεν υπήρξε ποτέ!

Αμέσως μετά τον «Ιησού από την Ναζαρέτ» ο Πάουελ έπαιξε στην ταινία «39 Σκαλοπάτια», η οποία ενθουσίασε τους κριτικούς, αλά όχι τόσο και το κοινό! Το 1980, για την ταινία «Harlequin» όπου πρωταγωνιστούσε βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Παρισιού, ενώ δύο χρόνια μετά βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας για ερμηνεία του στη ταινία «Imperative». Η…κατάρα του ίσως να ήταν ότι μετά τον Ιησού δεν έπαιξε σε ταινίες blockbuster με τις οποίες θα ασχολούταν ο πολύς ο κόσμος και έτσι θα παρέμενε στα φώτα. Ίσως πάλι αυτή η κατάρα του να ήταν και επιλογή! Στη συνέχεια βέβαια «αποσύρθηκε» από τον κινηματογράφο στην τηλεόραση, απ’ όπου είχε ξεκινήσει, αλλά και στο θέατρο. Σήμερα, αρκείται σε πολλά σπικάζ που κάνει ως αφηγητής σε διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα αλλά και σε διαφημίσεις. Η φωνή του άλλωστε από τότε ήταν για να ακούγεται! Βέβαια η… καταστροφική του πορεία στα επαγγελματικά, φανερώνεται και από το γεγονός ότι από το 2001 ένα τμήμα θεατρικής τέχνης του Πανεπιστημίου Σάλφορντ, έχει πάρει το όνομά του από τον Πάουελ… Τραγικό πιστεύω!

Πάντως η αλήθεια είναι ότι παρά το παρουσιαστικό του, ο ρόλος του Ιησού δε του ήρθε και τόσο εύκολα. Αρχικά, ο Πάουελ είχε πάει στην οντισιόν για το ρόλο του Ιούδα, αφού ο Τζεφιρέλι σκεφτόταν ως Ιησού τον Αλ Πατσίνο ή τον Ντάστιν Χόφμαν, αλλά τον απέρριψαν. Τελικά ο ρόλος του δόθηκε με τη δεύτερη! Όταν βέβαια έμαθε ότι τελικά τον επέλεξαν για το ρόλο του Ιησού ο ίδιος ευχήθηκε να μην τον είχαν ρωτήσει γιατί ένιωθε μεγάλο το φορτίο! Από τη στιγμή όμως που τον ρώτησαν δεν θα μπορούσε να απορρίψει έναν τέτοιο ρόλο. Ωστόσο ένιωθε συνεχώς ανασφαλής καθώς δεν μπορούσε να σκεφτεί πως ένα άνθρωπος θα αναπαραστήσει τον Θεό.

Ο ίδιος βέβαια δηλώνει ότι δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα πιστός χριστιανός, αν και μετά από εννέα μήνες γυρισμάτων άρχισε να πιστεύει πραγματικά στον Χριστό παρόλο που δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία. Προσπάθησε πάντως να μην αναμιχθεί πολύ ψυχικά με αυτό που καλούνταν να κάνει. Ωστόσο υπήρξαν στιγμές που τον άγγιξαν βαθιά. Όταν ολοκληρώθηκε η μεταμόρφωσή του πρώτη φορά σε Ιησού έμεινε άναυδος με αυτό που είδε στον καθρέπτη. Ήταν κάτι το εξωπραγματικό. Αυτό που αντίκριζε ήταν η μορφή του Χριστού όπως την έχουμε όλοι στο μυαλό μας μέσα από τις εικόνες. Μεταξύ μας και εμείς το ίδιο πάθαμε! Ο τρόπος με τον οποίο ετοιμαζόταν ως Ιησούς, ο Πάουελ του έδινε από μόνος του μια όψη μεταφυσική. Με ιδιαίτερη έμφαση στα μάτια, αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο η εικόνα του Ιησού στην οθόνη. Αν και τα μάτια του Πάουελ είναι γαλάζια, ο τρόπος με τον οποίο τα έβαφαν τους έδινε μεγαλύτερο βάθος και μέγεθος, ενώ το πρόσωπο βαφόταν ώστε να ξεχωρίζουν πρώτα τα μάτια και ύστερα όλα τα’ άλλα. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας μάλιστα, ο «Ιησούς» ανοιγοκλείνει τα μάτια μόνο μια φορά (το παιδί Ιησούς δύο) εντείνοντας έτσι το μεταφυσικό της μορφής.

Ένα από τα…μεταφυσικά σενάρια ήθελε να συμβαίνουν πολλά περίεργα πράγματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Όταν ρώτησαν τον Πάουελ αν διασκέδασε τα γυρίσματα απάντησε κοφτά : «Όχι». Ο λόγος βέβαια δεν ήταν κάποιο πνεύμα που τον κυνηγούσε επειδή υποδυόταν το Χριστό! Ο ίδιος ξεκαθάρισε:
«Ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ, από σωματική κυρίως άποψη. Δεν υπάρχει άλλη ταινία στην οποία θα πρέπει να είσαι σε κάθε σκηνή και να μαθαίνεις κάθε μέρα επτά σελίδες σενάριο και να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις καθόλου την προσωπικότητά σου». Όταν ο Πάουελ βρισκόταν στο Σταυρό ήταν το δυσκολότερο σημείο. Έκανε απίστευτο κρύο και για να φαίνεται εξουθενωμένος και πολύ αδύνατος είχε κάνει 12 μέρες σχεδόν αφαγία! Ο ίδιος βέβαια δηλώνει πως παρόλο που δεν ήταν «διασκεδαστικά» τα γυρίσματα, δεν το μετανιώνει και φυσικά θα το ξανάκανε, μόνο καλύτερο.

Αν και δεν τον ακολουθεί καμία κατάρα, ο Ρόμπερτ Πάουελ θα παραμείνει ο άνθρωπος που υποδύθηκε καλύτερα τον Χριστό. Όσοι χριστιανοί παρακολουθούν ειδικά αυτές τις ούτως ή άλλως φορτισμένες μέρες τον «Ιησού από την Ναζαρέτ» δεν μπορούν παρά να ταυτίσουν τον ηθοποιό με την μορφή που έβλεπαν στις εκκλησίες από μικροί. Διαπεραστικά μάτια, βαθιά και σταθερή φωνή, απόλυτη ηρεμία. Όπως σκέφτεται ο καθένας με το ανθρώπινο μυαλό του ότι θα πρέπει να ήταν ο Χριστός. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός δεν είναι ο Χριστός, αλλά «ο άνθρωπος που υποδύθηκε τον Χριστό» (αυτή η φράση έχει ζητήσει ο Πάουελ να γραφτεί στον τάφο του). Με τον καλύτερο τρόπο συμπληρώνουμε εμείς.