Έγκλημα άνευ τιμωρίας

 εξιστορεί τις πιο απίθανες περιπτώσεις όπου οι δολοφόνοι πιάστηκαν στα πράσα, αλλά παρόλα αυτά κατάφεραν να την γλιτώσουν, επικαλούμενοι ότι πιο τρελό μπορούσαν να σκεφτούν.

Πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που έκλεψαν, σκότωσαν, αδίκησαν και δεν τιμωρήθηκαν...

Ο άνθρωπος θα κάνει τα πάντα για να μην πάει φυλακή. Ακόμα και όταν τα ενοχοποιητικά στοιχεία και οι αυτόπτες μάρτυρες αφθονούν, υπάρχει πάντα ένα παραθυράκι για να ξεφύγεις και να κάνεις το κομμάτι σου: να έχεις μια υπεράσπιση όσο πιο τρελή γίνεται. Εγγυημένα αποτελέσματα, σύμφωνα με τα παρακάτω δεδικασμένα.

O καλός, ο κακός και ο δίδυμος

ΟΚ, μπορεί να μην πρόκειται ακριβώς για φόνο, αλλά υ υπόθεση είναι τόσο "κουφή" που δεν γίνεται να μην συμπεριληφθεί στο άρθρο. Το 2003, ο 27χρονος κύριος Ραχ, έμπορος ναρκωτικών από τη Μαλαισία, πιάστηκε από τους αστυνομικούς, καθώς μετέφερε με το αυτοκίνητό του 166 κιλά κάνναβης και 1,7 κιλά όπιο. Αυτό είναι αρκετό για να σε καταδικάσουν σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, πόσο μάλλον στην Κουάλα Λουμπούρ, όπου η διακίνηση ναρκωτικών δεν τιμωρείται απλά με φυλάκιση. Για να είμαστε πιο λεπτομερείς, οι έμποροι ναρκωτικών εκεί μακριά θανατώνονται με απαγχονισμό.

Πως μπορεί κάποιος να ξεφύγει από την κρεμάλα, όταν πιάστηκε επ’ αυτοφώρω και το DNA του βρέθηκε παντού; Κανένα πρόβλημα. Αν έχει έναν ομοζυγωτικό δίδυμο αδελφό…

Με το που ο «κακός» αδερφός συνελήφθη , ο «καλός» έφτασε να του συμπαρασταθεί και οι αστυνομικοί συνέλαβαν και αυτόν, just in case. Μετά από λίγη ώρα, όμως, κανένας δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος.

Οι κύριοι Σάθις και Σάμπαρις Ραχ αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το πανομοιότυπο DNA τους και να τρελάνουν τους αστυνόμους. Όταν τους ρωτούσαν επίμονα «Ποιος είναι ο ένοχος;» ο ένας έδειχνε τον άλλον.

Τελικά και οι δύο αφέθηκαν ελεύθεροι, αφού ούτε ο εισαγγελέας ήθελε να πάρει πάνω του το βάρος της απόφασης με το ενδεχόμενο να διώξει ποινικά τον αθώο αδερφό.

Στον κόσμο του Matrix

Τον Ιούλιο του 2002, η κυρία Τόντα Λιν Άνσλεϊ καλωσόρισε την ιδιοκτήτρια του σπιτιού της με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όχι, δεν είχαν διαφωνία στο ενοίκιο, ούτε η αποθανούσα της είχε βάλει τις φωνές επειδή κατέστρεψε το πάτωμά της. Ο λόγος ήταν πολύ σοβαρότερος.

Όταν την συνέλαβε η αστυνομία, το μόνο που δήλωσε είναι ότι «έκαναν πολλά εγκλήματα στο Matrix». Η Άνσλεϊ πίστευε ότι η νοικάρισσα της σχεδίαζε να της κάνει πλύση εγκεφάλου και να την σκοτώσει στον πραγματικό κόσμο, οπότε θεώρησε απόλυτα νορμάλ να της φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι στον εικονικό κόσμο, όπου όλοι ζούμε, ενώ κάπου μακριά μας κυβερνούν οι υπολογιστές και τα ρομπότ.

Αυτή η δήλωση έδωσε την κεντρική ιδέα υπεράσπισης στους δικηγόρους της, οι οποίοι υποστήριξαν ότι δεν είναι σώα τας φρένας και ότι πραγματικά την ώρα που πυροβολούσε, δεν την σκότωνε πραγματικά, αφού νόμιζε ότι ήταν σε έναν κόσμο simulation, επηρεασμένη σε σημείο ηλιθιότητας από την ταινία με τον Κιάνου Ριβς.

Καλωσήρθατε στον κόσμο του Matrix και των ευκολόπιστων ενόρκων. Οι ένορκοι την πίστεψαν, την έκλεισαν σε τρελάδικο και δύο μέρες μετά βγήκε στις αίθουσες το Matrix Reloaded. Αυτό πάει να πει διαφήμιση...

Ο serial υπνοβάτης

Στις 23 Μαΐου του 1987, ο 23χρονος τότε Κένεθ Παρκς, μπήκε στο αυτοκίνητο του, οδήγησε 22 χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι των πεθερικών του, άνοιξε με το εφεδρικό κλειδό του, μπούκαρε στην κρεβατοκάμαρα, μαχαίρωσε θανάσιμα την πεθερά του και επιχείρησε να στραγγαλίσει τον πεθερό του. Φαντασίωση πολλών, θα σκεφτεί κανείς. Έλα όμως που η υπόθεση δεν είναι τόσο "κοινότυπη".

Αφού τους άφησε αναίσθητους, οδήγησε μέχρι το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα και δείχνοντας τα αιματοβαμμένα χέρια του στους έκπληκτους αστυνομικούς, τους είπε «Νομίζω ότι πρέπει να έχω σκοτώσει κάποια άτομα», χωρίς να θυμάται καθόλου τι συνέβη εκείνη τη νύχτα. Στην πραγματικότητα το μόνο που θυμόταν ήταν ότι μπήκε στο τμήμα και παραδόθηκε. Bingo.

Οι δικηγόροι του υποστήριξαν ότι το έγκλημα διεπράχθη ενώ αυτός υπνοβατούσε, οπότε δεν είχε συναίσθηση και δεν θα έπρεπε καταδικαστεί για κάτι που έκανε, αφού δεν ήταν ο εαυτός του.

Όσο και αν η γραμμή υπεράσπισης φαντάζει γελοία, οι γιατροί του έκαναν εγκεφαλογράφημα για να διαπιστώσουν την δραστηριότητα του εγκεφάλου του. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όντως έπασχε από διαταραχές στον ύπνο, που έδινε «άλλοθι» στα νυχτερινά μαχαιρώματά του.

Αφού, λοιπόν, δεν είχε κανένα κίνητρο για να σκοτώσει τα πεθερικά του- ίσα-ίσα τους είχε μεγάλη αδυναμία- και είχε ιστορικό αϋπνίας και διαταραχής ύπνου, βγήκε από το δικαστήριο ελεύθερος.

Το κουζινομάχαιρο και το πέος

Στις 23 Ιουνίου του 1993, ο Τζον Μπόμπιτ επέστρεψε σπίτι του, αφού πρώτα τα είχε τσούξει σε μπαρ της περιοχής του. Βαριεστημένος, επειδή η τηλεόραση δεν έδειχνε τίποτα, αποφάσισε ότι η μόνη λύση για να διασκεδάσει είναι να κάνει σεξ με τη γυναίκα του. Μόνο που αυτό που εκείνος θεωρούσε «συγκαταβατικό σεξ», η γυναίκα του το αποκαλούσε «χρόνια κακοποίηση και βιασμό».

Αφού ο Μπόμπιτ έκανε ότι έκανε, τον πήρε ο ύπνος και η γυναίκα του, Λορένα, πήγε μέχρι την κουζίνα, άρπαξε το κουζινομάχαιρο και γύρισε στην κρεβατοκάμαρα για να εφαρμόσει μια ερασιτεχνική εγχείρηση αφαίρεσης πέους. Αφού του έκοψε κάτι παραπάνω από το μισό, μπήκε στο αμάξι και οδήγησε μέχρι ένα χωράφι, όπου και πέταξε το αχρηστεμένο του όργανο.

Μόλις ήρθε στα συγκαλά της, τηλεφώνησε στην αστυνομία για να παραδοθεί και μετά από εξονυχιστική έρευνα, το πέος του βρέθηκε και του το επανατοποθέτησαν μετά από εννιά ώρες χειρουργείο… Άουτς.

Οι δικηγόροι της υποστήριξαν ότι η Λορένα έκοψε το πέος του συζύγου της λόγω μιας «ακαταμάχητης παρόρμησης να τον στιγματίσει ερωτικά» μετά από όλα αυτά τα χρόνια που την κακοποιούσε σεξουαλικά. Ή αλλιώς τα ήθελε και τα έπαθε. Όσο και αν μοιάζει τραβηγμένο, η Λορένα κρίθηκε αθώα και το δεδικασμένο έδωσε θεωρητικά το δικαίωμα σε όλους μας να κάνουμε ότι γουστάρουμε, αρκεί να έχουμε μια πολύ καλή δικαιολογία. Χμμ...