Θέλουν κότσια,γερά νεύρα,διάθεση
για περιπέτεια και …καλή ασφαλιστική κάλυψη. Αν όμως καταφέρεις και
επιστρέψεις, θα το θυμάσαι για πάντα!
Aρ. 10 : Τρέξιμο στους δρόμους της Pamplona, Ισπανία
Όχι, δεν αστειευόμαστε καθόλου. Μπορεί να τη βγάλεις καθαρή από το «Δρόμο του Θανάτου», μπορεί να το παίξεις αδιάφορος όταν τα λιοντάρια περνούν δίπλα σου στη Μποτσουάνα. για τόλμησε όμως να το παίξεις μάγκας στους τσατισμένους ταύρους που τρέχουν λυσσασμένοι στους ισπανικούς δρόμους. Μιλάμε για το περίφημο encierro, το έθιμο δηλαδή της «ταυρομαχίας από την ανάποδη».
Συμβαίνει μια φορά το χρόνο κατά τη διάρκεια των εννιαήμερων εορταστικών εκδηλώσεων του St Fermin και σίγουρα θα το έχεις απολαύσει στα δελτία ειδήσεων, καθώς το θέαμα είναι μοναδικό: Ταυρομάχοι γίνονται οι ταύροι, θύματα είναι οι άνθρωποι και αρένα οι στενοί δρόμοι της Παμπλόνα. Τα περισσότερα από τα θύματα είναι ντόπιοι, καθώς το παίζουν πιο μάγκες.
Πληροφορίες: Δεν υπάρχουν διεθνείς αεροπορικές πτήσεις κατευθείαν για Παμπλόνα, οπότε πρέπει να πας από Μαδρίτη ή Βαρκελώνη. Από εκεί μπορείς να νοικιάσεις ένα αυτοκίνητο σε φτηνές τιμές (ενδεικτικά 20 ευρώ την ημέρα για μια Mercedes).
Aρ. 9 : Εξερεύνηση στα έγκατα της Γης, Αυστρία
Δε φτάνεις στο κέντρο της Γης. Το πλησιάζεις όμως. Τα βαθιά περάσματα στα νότια του Salzburg βρίσκονται σε βάθος 1632 μέτρων και θεωρούνται τόσο επικίνδυνα, που από το 1992 οι τουριστικές επισκέψεις έχουν σχεδόν σταματήσει, λόγω των δυστυχημάτων που συνέβησαν. Μέχρι τότε πολλοί τυχοδιώκτες το επισκέπτονταν, κυρίως λόγω της φήμης που το συνόδευε, ως «καταφύγιο» κρυμμένων θησαυρών.
Σήμερα το επισκέπτονται μόνο έμπειρες ομάδες σπηλαιολόγων. Το περίφημο υπόγειο σπήλαιο Lamprechstofen, ακόμα δεν έχει εξερευνηθεί πλήρως. Βρίσκεται 2 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Weissbach. Η είσοδος είναι πάνω στο δρόμο, δίπλα σε ένα υπαίθριο πάρκινγκ.
Πληροφορίες: Το σπήλαιο είναι ανοιχτό όλη μέρα κι όλο το χρόνο, ώρες 9-16.30. Για να οργανώσετε περιήγηση στο σπήλαιο, αποταθείτε στην Σπηλαιολογική Ένωση του Salzburg, στο www.hoehlenverein-salzburg.at.
Aρ. 8 : Με καγιάκ στην Αλάσκα, Καναδάς
Συνήθως οι τουρίστες περνούν από την Αλάσκα με τα τεράστια εκείνα κρουαζιερόπλοια, τους μοντέρνους Τιτανικούς, που τους δίνουν την ευκαιρία να πάρουν μια γεύση από παγετώνες και όρκες. Αυτό βέβαια όταν βρίσκεσαι έντεκα decks πάνω από το νερό είναι κάτι που απολαμβάνεις εκ του ασφαλούς. Όταν όμως κωπηλατείς μέσα σε ένα καρυδότσουφλο, ενώ δίπλα σου βλέπεις να βγαίνει ξαφνικά μια τεράστια ουρά έξω από το νερό, το αίσθημα που σου δημιουργείται είναι διαφορετικό.
Τα υδάτινα μονοπάτια στο καναδικό Εθνικό Πάρκο Tongass θα σε φέρουν κοντά σε όντα που δεν έχεις αντικρύσει ποτέ ξανά – και σίγουρα θα είναι περισσότερα από τους ανθρώπους που θα συναντήσεις. Οι καλύτερες διαδρομές για καγιάκ ξεκινούν από το νησί Kupreanof. 150 χιλιόμετρα κατά μήκος του θα νιώσεις την «ανάσα» ενός από τα πιο πυκνά rain forests της υδρογείου. Φτάνοντας νότια στο Wrangell Narrows, μπορείς να διανυκτερεύσεις σε ένα από τα forest service cabins της περιοχής. Προορισμός η πόλη Kake, όπου θα ανταλλάξεις χειραψίες (ή σχεδόν) με όρκες και καμπούρες φάλαινες.
Πληροφορίες: www.sea-quest-kayak.com με ειδικά 4ήμερα ή 5ήμερα πακέτα ανάλογα τις ανάγκες σου. Εννοείται πως καλό θα ήταν να μπορείς να λείψεις 2 εβδομάδες τουλάχιστον από την Ελλάδα.
Aρ. 7 : Canyoning στο Grand Canyon, HΠΑ
Ποταμός Paria, στην έρημο των κόκκινων βράχων, σύνορα μεταξύ Utah και Arizona. Η μητέρα όλων των περιπετειών σε περιμένει, καθώς νιώθεις πως όλα τα στοιχεία της φύσης συνωμοτούν εναντίον σου. Ένα μονοπάτι 60 χιλιομέτρων ανάμεσα σε δυο θηριώδεις όγκους πέτρας σε οδηγούν σε έναν λαβύρινθο γεμάτο γλιστερά νεροφαγώματα, στενά περάσματα και θραύσματα βράχων κάνουν μετατρέπουν τη διαδρομή σε σκληρή δοκιμασία.
Αν μάλιστα ξεκινήσεις από τη θέση Buckskin Gulch, τότε ανεβάζεις το level επικινδυνότητας δυο επίπεδα παραπάνω: Ακόμα πιο στενά περάσματα, ακόμα περισσότερο διάσπαρτοι βράχοι και παγωμένο νερό με λάσπη που έρχεται καταπάνω σου με ορμή.
Πληροφορίες: Κατάλληλη εποχή από Μάρτιο μέχρι Μάιο. Ιδανικός χρόνος διαμονής 2 εβδομάδες. Για την οργάνωση του ταξιδιού μπορείς να αποτεθείς στον καταλληλότερο, την Αμερικανική Ενωση Canyoning (www.canyoneering.net). Eκδρομές για hiking στα φαράγγια οργανώνονται όλο το χρόνο. Πληροφορίες στο www.canyonvoyages.com.
Aρ. 6 : Αναρρίχηση στους Δολομίτες, σύνορα Ιταλίας – Αυστρίας
Έμπειροι αναρριχητές από όλο τον κόσμο περιγράφουν την ανάβαση στους Δολομίτες ως ένα από τα πιο επικίνδυνα και πιο συναρπαστικά κατορθώματά τους. Οι γιγάντιοι κάθετοι βράχοι που ξεπερνούν τα 3000 μέτρα ύψος δημιουργούν διαδρομές μήκους 800 μέτρων.
Κάποιες μπορεί να καλυφθούν μέσα σε μια ημέρα (οπότε δε χρειάζεται να κουβαλήσετε πολλά εφόδια), ενώ για άλλες (στην κορυφή του Marmolada για παράδειγμα) θα χρειαστεί να διανυκτερεύσετε πάνω στο βουνό. Πλήθος από διαδρομές με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας περιμένουν να επιλέξεις. Από αυτές, η πιο δύσκολη, η Cima Grande, είναι σχεδόν κάθετη, ένας τεράστιος συμπαγής τοίχος.
Πληροφορίες: Η καλύτερη εποχή να επισκεφτείς του Δολομίτες είναι οι καλοκαιρινοί μήνες από Ιούλιο έως Σεπτέμβριο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι Άλπεις εγγυώνται ντε και καλά αίθριο καιρό – αλλιώς τι Άλπεις θα ήταν; Αν πέσεις πάντως σε κακοκαιρία, τότε κάνε την καρδιά σου πέτρα και τράβηξε για τη διπλανή θέση αναρρίχηση.� στο Arco, σε απόσταση περίπου 2-2,5 ωρών με το αυτοκίνητο, για να σου φύγει η κάψα.
Aρ. 5 : Offroad με μοτοσικλέτες στη Νότια Αυστραλία
Είναι καλό και με τζιπ 4Χ4, αλλά με enduro είναι σαφώς καλύτερο. Όταν φτάσεις στην περιοχή Oodnadatta-Track θα καταλάβεις γιατί θεωρείται μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές. Μπροστά σου έχεις πάνω από 600 χιλιόμετρα άνυδρης έκτασης, χωρίς κάλυψη κινητού τηλεφώνου, με τον υδράργυρο να είναι μονίμως καρφωμένος πάνω από τους 40 βαθμούς. Η διαδρομή περιλαμβάνεται στο μεγαλύτερο πακέτο απόδρασης που περιλαμβάνει 6000 χιλιόμετρα απόσταση από τη Μελβούρνη στα νότια μέχρι το Darwin στο Βορρά. Η διαδρομή είναι μονότονα ευθεία και λάθη στην πορεία δε διορθώνονται – είναι προτιμότερο από το να γυρίσεις πίσω, να προχωρήσεις μέχρι το επόμενο βενζινάδικο που βρίσκεις κάθε περίπου 200 με 250 χιλιόμετρα. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες είναι δυο. Η πρώτη είναι ο καιρός.
Αν είσαι τυχερός και βρέξει, τότε η λάσπη θα σου κάνει τη ζωή μαρτύριο. Η δεύτερη είναι τα άγρια ζώα. Κάποια είναι επικίνδυνα (οχιές) κάποια άλλα (Καγκουρώ, Εμου) μπορεί να γίνουν, καθώς είναι η πρώτη φορά που βλέπουν μοτοσικλέτα και δεν απομακρύνονται αρκετά γρήγορα, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος σύγκρουσης να είναι μεγάλος.
Πληροφορίες: www.redearthexpeditions.com. Μακρινός προορισμός, κι όπως καταλαβαίνεις απαιτούνται τουλάχιστον 15 ημέρες. Ιδανική εποχή Οκτώβριος, Νοέμβριος κι από το Φεβρουάριο έως Μάρτιο. Το μαλλί βέβαια όπως καταλαβαίνεις θα πάει αρκετά ακριβό, καθώς τα αεροπορικά εισιτήρια είναι από τα υψηλότερα σε τιμή και τα ντόπια γραφεία που οργανώνουν την εξερεύνηση δε θα τα λέγαμε φτηνά. Ευτυχώς το δολάριο Αυστραλίας είναι ακόμα στα κάτω του.
Aρ. 4 : Σαφάρι στη Μποτσουάνα, Αφρική
Από τον Ιούνιο μέχρι τον Νοέμβριο, η περιοχή των μεγάλων αφρικανικών πάρκων πλημμυρίζει από τουρίστες που θέλουν να γευτούν την ατμόσφαιρα της άγριας ζωής και της σαβάνας από την άνεση της …πολυτελούς τους σουίτας και των Land Rovers που τους μεταφέρουν με ασφάλεια μέσα στη ζούγκλα. Για να νιώσεις πραγματικά την άγρια ζωή, θα πρέπει να κάνεις τη διαδρομή μόνος με ένα αυτοκίνητο και δικό σου οδηγό, που θα ζητήσεις να σε πάει εκεί που δεν πάνε οι υπόλοιποι. Αν αρνηθεί, θυμήσου πως είσαι στην Αφρική – ένα πεντάευρο κάμπτει τους όποιους δισταγμούς του.
Μπορείς επίσης να οργανώσεις τη δική σου περιήγηση ξεκινώντας από το Kasane στη Νότιο Αφρική για ένα Σαφάρι σε όλη την περιοχή. Μην ξεχάσεις να πάρεις δικό σου φαγητό, νερό, χάρτες, κιάλια και GPS. Αν θέλεις να διανυκτερεύσεις στο πάρκο αλλά όχι στα camp, τότε θα κοιμηθείτε σε σκηνές, αλλά να θυμάσαι, θα την στήσεις στην …οροφή του τζιπ κι όχι κάτω, γιατί το βράδυ κυκλοφορούν ύαινες με στολή παραλλαγής.
Πληροφορίες: Ιδανικός προορισμός το Εθνικό Πάρκο Chobe στη Μποτσουάνα, που αποτελεί την «πρωτεύουσα» των ελεφάντων. Περίπου 150.000 από τα τεράστια αυτά θηλαστικά κατοικούν εκεί. Δίπλα η περιοχή Savute είναι η έδρα των αιλουροειδών, ειδικευμένων σε κυνήγι ελεφάντων, ενώ πιο νότια η περιοχή είναι γεμάτη με ρινόκερους και ταχύτατες αντιλόπες ιμπάλα. (εξειδικευμένα πακέτα στο www.safaris.gr).
Aρ. 3 : Hiking στο όρος Hua, Κίνα
Όταν ακούτε γενικώς για την πιο επικίνδυνη διαδρομή για hiking στον πλανήτη, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδευτείτε. Μιλάμε γι αυτή, πάει και τελείωσε. Δεκάδες τηλεοπτικά συνεργεία, παρουσιαστές ντοκιμαντέρ και βετεράνοι των extreme sports έχουν αφήσει τη μισή τους ζωή κατά τη διαδρομή αυτή των 6 χιλιομέτρων από το χωριό στις πρόποδες μέχρι την βόρεια κορυφή του όρους, όχι τόσο λόγο του κινδύνου, όσο του ιλίγγου.
Είσαι πραγματικά κρεμασμένος στο κενό από μια αλυσίδα, πατώντας πάνω σε μια σανίδα που μπαλαντζάρει, αιωρούμενος στην απόκρημνη πλαγιά, σε ύψος 1613 μέτρων. Το μονοπάτι καταλήγει σε έναν αρχαίο Ταοϊστικό ναό. Ακόμα και ο Ιντιάνα Τζόουνς θα πάθαινε σκοτοδίνη. Η επικινδυνότητα βέβαια έχει μειωθεί σημαντικά, καθώς πλέον όλοι οι «περιπατητές» είναι δεμένοι από το «ιερό βουνό» με ορειβατικά σκοινιά καθώς προχωρούν, όμως ο ίλιγγος παραμένει.
Πληροφορίες: Θα φτάσεις στον σιδηροδρομικό σταθμό από το χωριό Xian με λεωφορείο. Από εκεί θα πάρεις το τραίνο και στον προορισμό σε περιμένει νέο λεωφορείο για μια διαδρομή που διαρκεί 2-3 ώρες και κοστίζει 30 yuan. Θα σε αφήσει στο Yuguan Lu, όπου θα περπατήσεις μέχρι να φτάσεις στη δυτική είσοδο του περάσματος. Προσοχή: Τα ταξιδιωτικά γραφεία που δραστηριοποιούνται στην περιοχή δεν έχουν συγκεκριμένο time schedule, αλλά κλείνουν ημερομηνίες με βάση τον αριθμό των τουριστών που κάνει κράτηση (www.chinatraveldepot.com).
Aρ. 2 : Ποδηλασία στο El Camino de la Muerte, La Paz, Βολιβία
Σε περίπτωση που τα ισπανικά σου δε σε βοηθούν, η τοποθεσία μεταφράζεται σε «Ο δρόμος του Θανάτου». Το ΒBC τον ανακήρυξε συμφωνώντας, ως τον πιο επικίνδυνο δρόμο στον κόσμο. Όπως καταλαβαίνεις υπάρχει λόγος. Ο δρόμος αυτός μήκους 69 χιλιομέτρων, που ενώνει την πρωτεύουσα La Paz με την πόλη Coroico κατασκευάστηκε το 1939 από φυλακισμένους της Παραγουάης. Απαιτεί κάθε χρόνο φόρο αίματος που κυμαίνεται ανάμεσα στα 100 άτομα, ποδηλάτες και μοτοσικλετιστές.
Σε υψόμετρο 1295 μέτρων, η διαδρομή είναι απόκρημνη και η σήμανση υποτυπώδης, χωρίς μπαριέρες στο όριο του δρόμου και με απότομες στροφές που κάνουν τα φρένα να μην πιάνουν στο χώμα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα 60 περίπου χιλιόμετρα είναι κατηφορικά, γεγονός που σε κάνει να είσαι στα φρένα διαρκώς. Έτσι είναι πανεύκολο να αντικρίσεις τις υπέροχες Άνδεις στο βάθος να έρχονται ταχύτατα προς το μέρος σου, καθώς κατευθύνεσαι στο γκρεμό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θα πέσεις σίγουρα σε μεθυσμένους οδηγούς που οδηγούν όπως να ‘ναι. Παρόλα αυτά, περίπου 26.000 τουρίστες κάνουν τη διαδρομή κάθε χρόνο.
Πληροφορίες: Διαμονή στη La Paz (ευτυχώς φτηνά, ενδεικτική τιμή 86 δολάρια το δωμάτιο σε ξενοδοχείο 3.5 αστέρων) και κατόπιν συνεννόησης με εξειδικευμένο τουριστικό γραφείο (www.madnessbolivia.com).
Aρ. 1 : Ράφτινγκ στους καταρράκτες Victoria, Αφρική
Αν νομίζεις πως ο Βοϊδομάτης σε δυσκόλεψε, μην το τολμήσεις καν. Αν θεωρείς πως τα ποτάμια της Ελλάδας στα χειρότερά τους είναι για σένα γάργαρα ρυάκια και σου περισσεύει αδρεναλίνη, τότε τόλμησε να τα βάλεις με τους πιο άγριους καταρράκτες του πλανήτη, στην χειρότερή τους περίοδο! Αν τολμάς, τσέκαρε στο καρνέ σου ένα συγκεκριμένο «rapid», το νούμερο 18 στην περιοχή Batoga Gorge.
Η διαδρομή σε ξεκινά από τα εύκολα, από διαβάθμιση επικινδυνότητας 1 (για παιδιά) μέχρι να φτάσεις μέχρι το ανώτατο νούμερο 5, καθώς κατηφορίζεις κάθετα, πέφτοντας στο κενό με τη βάρκα. Για λόγους ασφαλείας το whitewater rafting δεν συνιστάται μεταξύ Ιουλίου και Ιανουαρίου, όταν ο ποταμός Ζαμβέζης κατεβαίνει με φουλ κυβικά –κι εκεί ο μόνος που παίρνει την ευθύνη είσαι εσύ. Η περιοχή είναι γεμάτη υπέροχα πουλιά κι εκπληκτικά τοπία, αλλά μάλλον δε θα προλάβεις να τα χαρείς όταν χτυπιέσαι στην κοίτη του ποταμού.
Το μόνο που θα πρέπει σίγουρα να έχεις στο μυαλό σου είναι οι κροκόδειλοι, γιατί –σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα- υπάρχουν και αυτοί. Πρόσεχε: Η περιοχή μετρά κατά μέσο όρο 30 θύματα κάθε χρόνο.
Aρ. 10 : Τρέξιμο στους δρόμους της Pamplona, Ισπανία
Όχι, δεν αστειευόμαστε καθόλου. Μπορεί να τη βγάλεις καθαρή από το «Δρόμο του Θανάτου», μπορεί να το παίξεις αδιάφορος όταν τα λιοντάρια περνούν δίπλα σου στη Μποτσουάνα. για τόλμησε όμως να το παίξεις μάγκας στους τσατισμένους ταύρους που τρέχουν λυσσασμένοι στους ισπανικούς δρόμους. Μιλάμε για το περίφημο encierro, το έθιμο δηλαδή της «ταυρομαχίας από την ανάποδη».
Συμβαίνει μια φορά το χρόνο κατά τη διάρκεια των εννιαήμερων εορταστικών εκδηλώσεων του St Fermin και σίγουρα θα το έχεις απολαύσει στα δελτία ειδήσεων, καθώς το θέαμα είναι μοναδικό: Ταυρομάχοι γίνονται οι ταύροι, θύματα είναι οι άνθρωποι και αρένα οι στενοί δρόμοι της Παμπλόνα. Τα περισσότερα από τα θύματα είναι ντόπιοι, καθώς το παίζουν πιο μάγκες.
Πληροφορίες: Δεν υπάρχουν διεθνείς αεροπορικές πτήσεις κατευθείαν για Παμπλόνα, οπότε πρέπει να πας από Μαδρίτη ή Βαρκελώνη. Από εκεί μπορείς να νοικιάσεις ένα αυτοκίνητο σε φτηνές τιμές (ενδεικτικά 20 ευρώ την ημέρα για μια Mercedes).
Aρ. 9 : Εξερεύνηση στα έγκατα της Γης, Αυστρία
Δε φτάνεις στο κέντρο της Γης. Το πλησιάζεις όμως. Τα βαθιά περάσματα στα νότια του Salzburg βρίσκονται σε βάθος 1632 μέτρων και θεωρούνται τόσο επικίνδυνα, που από το 1992 οι τουριστικές επισκέψεις έχουν σχεδόν σταματήσει, λόγω των δυστυχημάτων που συνέβησαν. Μέχρι τότε πολλοί τυχοδιώκτες το επισκέπτονταν, κυρίως λόγω της φήμης που το συνόδευε, ως «καταφύγιο» κρυμμένων θησαυρών.
Σήμερα το επισκέπτονται μόνο έμπειρες ομάδες σπηλαιολόγων. Το περίφημο υπόγειο σπήλαιο Lamprechstofen, ακόμα δεν έχει εξερευνηθεί πλήρως. Βρίσκεται 2 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Weissbach. Η είσοδος είναι πάνω στο δρόμο, δίπλα σε ένα υπαίθριο πάρκινγκ.
Πληροφορίες: Το σπήλαιο είναι ανοιχτό όλη μέρα κι όλο το χρόνο, ώρες 9-16.30. Για να οργανώσετε περιήγηση στο σπήλαιο, αποταθείτε στην Σπηλαιολογική Ένωση του Salzburg, στο www.hoehlenverein-salzburg.at.
Aρ. 8 : Με καγιάκ στην Αλάσκα, Καναδάς
Συνήθως οι τουρίστες περνούν από την Αλάσκα με τα τεράστια εκείνα κρουαζιερόπλοια, τους μοντέρνους Τιτανικούς, που τους δίνουν την ευκαιρία να πάρουν μια γεύση από παγετώνες και όρκες. Αυτό βέβαια όταν βρίσκεσαι έντεκα decks πάνω από το νερό είναι κάτι που απολαμβάνεις εκ του ασφαλούς. Όταν όμως κωπηλατείς μέσα σε ένα καρυδότσουφλο, ενώ δίπλα σου βλέπεις να βγαίνει ξαφνικά μια τεράστια ουρά έξω από το νερό, το αίσθημα που σου δημιουργείται είναι διαφορετικό.
Τα υδάτινα μονοπάτια στο καναδικό Εθνικό Πάρκο Tongass θα σε φέρουν κοντά σε όντα που δεν έχεις αντικρύσει ποτέ ξανά – και σίγουρα θα είναι περισσότερα από τους ανθρώπους που θα συναντήσεις. Οι καλύτερες διαδρομές για καγιάκ ξεκινούν από το νησί Kupreanof. 150 χιλιόμετρα κατά μήκος του θα νιώσεις την «ανάσα» ενός από τα πιο πυκνά rain forests της υδρογείου. Φτάνοντας νότια στο Wrangell Narrows, μπορείς να διανυκτερεύσεις σε ένα από τα forest service cabins της περιοχής. Προορισμός η πόλη Kake, όπου θα ανταλλάξεις χειραψίες (ή σχεδόν) με όρκες και καμπούρες φάλαινες.
Πληροφορίες: www.sea-quest-kayak.com με ειδικά 4ήμερα ή 5ήμερα πακέτα ανάλογα τις ανάγκες σου. Εννοείται πως καλό θα ήταν να μπορείς να λείψεις 2 εβδομάδες τουλάχιστον από την Ελλάδα.
Aρ. 7 : Canyoning στο Grand Canyon, HΠΑ
Ποταμός Paria, στην έρημο των κόκκινων βράχων, σύνορα μεταξύ Utah και Arizona. Η μητέρα όλων των περιπετειών σε περιμένει, καθώς νιώθεις πως όλα τα στοιχεία της φύσης συνωμοτούν εναντίον σου. Ένα μονοπάτι 60 χιλιομέτρων ανάμεσα σε δυο θηριώδεις όγκους πέτρας σε οδηγούν σε έναν λαβύρινθο γεμάτο γλιστερά νεροφαγώματα, στενά περάσματα και θραύσματα βράχων κάνουν μετατρέπουν τη διαδρομή σε σκληρή δοκιμασία.
Αν μάλιστα ξεκινήσεις από τη θέση Buckskin Gulch, τότε ανεβάζεις το level επικινδυνότητας δυο επίπεδα παραπάνω: Ακόμα πιο στενά περάσματα, ακόμα περισσότερο διάσπαρτοι βράχοι και παγωμένο νερό με λάσπη που έρχεται καταπάνω σου με ορμή.
Πληροφορίες: Κατάλληλη εποχή από Μάρτιο μέχρι Μάιο. Ιδανικός χρόνος διαμονής 2 εβδομάδες. Για την οργάνωση του ταξιδιού μπορείς να αποτεθείς στον καταλληλότερο, την Αμερικανική Ενωση Canyoning (www.canyoneering.net). Eκδρομές για hiking στα φαράγγια οργανώνονται όλο το χρόνο. Πληροφορίες στο www.canyonvoyages.com.
Aρ. 6 : Αναρρίχηση στους Δολομίτες, σύνορα Ιταλίας – Αυστρίας
Έμπειροι αναρριχητές από όλο τον κόσμο περιγράφουν την ανάβαση στους Δολομίτες ως ένα από τα πιο επικίνδυνα και πιο συναρπαστικά κατορθώματά τους. Οι γιγάντιοι κάθετοι βράχοι που ξεπερνούν τα 3000 μέτρα ύψος δημιουργούν διαδρομές μήκους 800 μέτρων.
Κάποιες μπορεί να καλυφθούν μέσα σε μια ημέρα (οπότε δε χρειάζεται να κουβαλήσετε πολλά εφόδια), ενώ για άλλες (στην κορυφή του Marmolada για παράδειγμα) θα χρειαστεί να διανυκτερεύσετε πάνω στο βουνό. Πλήθος από διαδρομές με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας περιμένουν να επιλέξεις. Από αυτές, η πιο δύσκολη, η Cima Grande, είναι σχεδόν κάθετη, ένας τεράστιος συμπαγής τοίχος.
Πληροφορίες: Η καλύτερη εποχή να επισκεφτείς του Δολομίτες είναι οι καλοκαιρινοί μήνες από Ιούλιο έως Σεπτέμβριο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι Άλπεις εγγυώνται ντε και καλά αίθριο καιρό – αλλιώς τι Άλπεις θα ήταν; Αν πέσεις πάντως σε κακοκαιρία, τότε κάνε την καρδιά σου πέτρα και τράβηξε για τη διπλανή θέση αναρρίχηση.� στο Arco, σε απόσταση περίπου 2-2,5 ωρών με το αυτοκίνητο, για να σου φύγει η κάψα.
Aρ. 5 : Offroad με μοτοσικλέτες στη Νότια Αυστραλία
Είναι καλό και με τζιπ 4Χ4, αλλά με enduro είναι σαφώς καλύτερο. Όταν φτάσεις στην περιοχή Oodnadatta-Track θα καταλάβεις γιατί θεωρείται μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές. Μπροστά σου έχεις πάνω από 600 χιλιόμετρα άνυδρης έκτασης, χωρίς κάλυψη κινητού τηλεφώνου, με τον υδράργυρο να είναι μονίμως καρφωμένος πάνω από τους 40 βαθμούς. Η διαδρομή περιλαμβάνεται στο μεγαλύτερο πακέτο απόδρασης που περιλαμβάνει 6000 χιλιόμετρα απόσταση από τη Μελβούρνη στα νότια μέχρι το Darwin στο Βορρά. Η διαδρομή είναι μονότονα ευθεία και λάθη στην πορεία δε διορθώνονται – είναι προτιμότερο από το να γυρίσεις πίσω, να προχωρήσεις μέχρι το επόμενο βενζινάδικο που βρίσκεις κάθε περίπου 200 με 250 χιλιόμετρα. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες είναι δυο. Η πρώτη είναι ο καιρός.
Αν είσαι τυχερός και βρέξει, τότε η λάσπη θα σου κάνει τη ζωή μαρτύριο. Η δεύτερη είναι τα άγρια ζώα. Κάποια είναι επικίνδυνα (οχιές) κάποια άλλα (Καγκουρώ, Εμου) μπορεί να γίνουν, καθώς είναι η πρώτη φορά που βλέπουν μοτοσικλέτα και δεν απομακρύνονται αρκετά γρήγορα, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος σύγκρουσης να είναι μεγάλος.
Πληροφορίες: www.redearthexpeditions.com. Μακρινός προορισμός, κι όπως καταλαβαίνεις απαιτούνται τουλάχιστον 15 ημέρες. Ιδανική εποχή Οκτώβριος, Νοέμβριος κι από το Φεβρουάριο έως Μάρτιο. Το μαλλί βέβαια όπως καταλαβαίνεις θα πάει αρκετά ακριβό, καθώς τα αεροπορικά εισιτήρια είναι από τα υψηλότερα σε τιμή και τα ντόπια γραφεία που οργανώνουν την εξερεύνηση δε θα τα λέγαμε φτηνά. Ευτυχώς το δολάριο Αυστραλίας είναι ακόμα στα κάτω του.
Aρ. 4 : Σαφάρι στη Μποτσουάνα, Αφρική
Από τον Ιούνιο μέχρι τον Νοέμβριο, η περιοχή των μεγάλων αφρικανικών πάρκων πλημμυρίζει από τουρίστες που θέλουν να γευτούν την ατμόσφαιρα της άγριας ζωής και της σαβάνας από την άνεση της …πολυτελούς τους σουίτας και των Land Rovers που τους μεταφέρουν με ασφάλεια μέσα στη ζούγκλα. Για να νιώσεις πραγματικά την άγρια ζωή, θα πρέπει να κάνεις τη διαδρομή μόνος με ένα αυτοκίνητο και δικό σου οδηγό, που θα ζητήσεις να σε πάει εκεί που δεν πάνε οι υπόλοιποι. Αν αρνηθεί, θυμήσου πως είσαι στην Αφρική – ένα πεντάευρο κάμπτει τους όποιους δισταγμούς του.
Μπορείς επίσης να οργανώσεις τη δική σου περιήγηση ξεκινώντας από το Kasane στη Νότιο Αφρική για ένα Σαφάρι σε όλη την περιοχή. Μην ξεχάσεις να πάρεις δικό σου φαγητό, νερό, χάρτες, κιάλια και GPS. Αν θέλεις να διανυκτερεύσεις στο πάρκο αλλά όχι στα camp, τότε θα κοιμηθείτε σε σκηνές, αλλά να θυμάσαι, θα την στήσεις στην …οροφή του τζιπ κι όχι κάτω, γιατί το βράδυ κυκλοφορούν ύαινες με στολή παραλλαγής.
Πληροφορίες: Ιδανικός προορισμός το Εθνικό Πάρκο Chobe στη Μποτσουάνα, που αποτελεί την «πρωτεύουσα» των ελεφάντων. Περίπου 150.000 από τα τεράστια αυτά θηλαστικά κατοικούν εκεί. Δίπλα η περιοχή Savute είναι η έδρα των αιλουροειδών, ειδικευμένων σε κυνήγι ελεφάντων, ενώ πιο νότια η περιοχή είναι γεμάτη με ρινόκερους και ταχύτατες αντιλόπες ιμπάλα. (εξειδικευμένα πακέτα στο www.safaris.gr).
Aρ. 3 : Hiking στο όρος Hua, Κίνα
Όταν ακούτε γενικώς για την πιο επικίνδυνη διαδρομή για hiking στον πλανήτη, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδευτείτε. Μιλάμε γι αυτή, πάει και τελείωσε. Δεκάδες τηλεοπτικά συνεργεία, παρουσιαστές ντοκιμαντέρ και βετεράνοι των extreme sports έχουν αφήσει τη μισή τους ζωή κατά τη διαδρομή αυτή των 6 χιλιομέτρων από το χωριό στις πρόποδες μέχρι την βόρεια κορυφή του όρους, όχι τόσο λόγο του κινδύνου, όσο του ιλίγγου.
Είσαι πραγματικά κρεμασμένος στο κενό από μια αλυσίδα, πατώντας πάνω σε μια σανίδα που μπαλαντζάρει, αιωρούμενος στην απόκρημνη πλαγιά, σε ύψος 1613 μέτρων. Το μονοπάτι καταλήγει σε έναν αρχαίο Ταοϊστικό ναό. Ακόμα και ο Ιντιάνα Τζόουνς θα πάθαινε σκοτοδίνη. Η επικινδυνότητα βέβαια έχει μειωθεί σημαντικά, καθώς πλέον όλοι οι «περιπατητές» είναι δεμένοι από το «ιερό βουνό» με ορειβατικά σκοινιά καθώς προχωρούν, όμως ο ίλιγγος παραμένει.
Πληροφορίες: Θα φτάσεις στον σιδηροδρομικό σταθμό από το χωριό Xian με λεωφορείο. Από εκεί θα πάρεις το τραίνο και στον προορισμό σε περιμένει νέο λεωφορείο για μια διαδρομή που διαρκεί 2-3 ώρες και κοστίζει 30 yuan. Θα σε αφήσει στο Yuguan Lu, όπου θα περπατήσεις μέχρι να φτάσεις στη δυτική είσοδο του περάσματος. Προσοχή: Τα ταξιδιωτικά γραφεία που δραστηριοποιούνται στην περιοχή δεν έχουν συγκεκριμένο time schedule, αλλά κλείνουν ημερομηνίες με βάση τον αριθμό των τουριστών που κάνει κράτηση (www.chinatraveldepot.com).
Aρ. 2 : Ποδηλασία στο El Camino de la Muerte, La Paz, Βολιβία
Σε περίπτωση που τα ισπανικά σου δε σε βοηθούν, η τοποθεσία μεταφράζεται σε «Ο δρόμος του Θανάτου». Το ΒBC τον ανακήρυξε συμφωνώντας, ως τον πιο επικίνδυνο δρόμο στον κόσμο. Όπως καταλαβαίνεις υπάρχει λόγος. Ο δρόμος αυτός μήκους 69 χιλιομέτρων, που ενώνει την πρωτεύουσα La Paz με την πόλη Coroico κατασκευάστηκε το 1939 από φυλακισμένους της Παραγουάης. Απαιτεί κάθε χρόνο φόρο αίματος που κυμαίνεται ανάμεσα στα 100 άτομα, ποδηλάτες και μοτοσικλετιστές.
Σε υψόμετρο 1295 μέτρων, η διαδρομή είναι απόκρημνη και η σήμανση υποτυπώδης, χωρίς μπαριέρες στο όριο του δρόμου και με απότομες στροφές που κάνουν τα φρένα να μην πιάνουν στο χώμα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα 60 περίπου χιλιόμετρα είναι κατηφορικά, γεγονός που σε κάνει να είσαι στα φρένα διαρκώς. Έτσι είναι πανεύκολο να αντικρίσεις τις υπέροχες Άνδεις στο βάθος να έρχονται ταχύτατα προς το μέρος σου, καθώς κατευθύνεσαι στο γκρεμό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θα πέσεις σίγουρα σε μεθυσμένους οδηγούς που οδηγούν όπως να ‘ναι. Παρόλα αυτά, περίπου 26.000 τουρίστες κάνουν τη διαδρομή κάθε χρόνο.
Πληροφορίες: Διαμονή στη La Paz (ευτυχώς φτηνά, ενδεικτική τιμή 86 δολάρια το δωμάτιο σε ξενοδοχείο 3.5 αστέρων) και κατόπιν συνεννόησης με εξειδικευμένο τουριστικό γραφείο (www.madnessbolivia.com).
Aρ. 1 : Ράφτινγκ στους καταρράκτες Victoria, Αφρική
Αν νομίζεις πως ο Βοϊδομάτης σε δυσκόλεψε, μην το τολμήσεις καν. Αν θεωρείς πως τα ποτάμια της Ελλάδας στα χειρότερά τους είναι για σένα γάργαρα ρυάκια και σου περισσεύει αδρεναλίνη, τότε τόλμησε να τα βάλεις με τους πιο άγριους καταρράκτες του πλανήτη, στην χειρότερή τους περίοδο! Αν τολμάς, τσέκαρε στο καρνέ σου ένα συγκεκριμένο «rapid», το νούμερο 18 στην περιοχή Batoga Gorge.
Η διαδρομή σε ξεκινά από τα εύκολα, από διαβάθμιση επικινδυνότητας 1 (για παιδιά) μέχρι να φτάσεις μέχρι το ανώτατο νούμερο 5, καθώς κατηφορίζεις κάθετα, πέφτοντας στο κενό με τη βάρκα. Για λόγους ασφαλείας το whitewater rafting δεν συνιστάται μεταξύ Ιουλίου και Ιανουαρίου, όταν ο ποταμός Ζαμβέζης κατεβαίνει με φουλ κυβικά –κι εκεί ο μόνος που παίρνει την ευθύνη είσαι εσύ. Η περιοχή είναι γεμάτη υπέροχα πουλιά κι εκπληκτικά τοπία, αλλά μάλλον δε θα προλάβεις να τα χαρείς όταν χτυπιέσαι στην κοίτη του ποταμού.
Το μόνο που θα πρέπει σίγουρα να έχεις στο μυαλό σου είναι οι κροκόδειλοι, γιατί –σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα- υπάρχουν και αυτοί. Πρόσεχε: Η περιοχή μετρά κατά μέσο όρο 30 θύματα κάθε χρόνο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου