Ο Άγγλος δικηγόρος William Blackstone είπε κάποτε, «Καλύτερα δέκα ένοχοι να ξεφύγουν παρά ένας αθώος να καταδικαστεί."
Παρά
την έννοια «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίον» στο νομικό σύστημα των
Ηνωμένων Πολιτειών, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες κάποιος
αθώος καταδικάστηκε για κάποιο έγκλημα, και σε αρκετές περιπτώσεις και
με την θανατική ποινή.Δυστυχώς σε μερικές από αυτές τις περιπτώσεις δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια.
Τα τελευταία χρόνια με το DNA, βρέθηκαν αρκετές τέτοιες υποθέσεις που αθωώθηκαν άνθρωποι ενώ είχαν καταδικαστεί.
10 - Carlos De Luna – Εκτελέστηκε το 1989
Πρόσφατα είχε παραβιάσει τους όρους αναστολής του με το να καταναλώσει αλκοόλ.
Ο De Luna είπε αμέσως στην αστυνομία ότι ήταν αθώος και ανέφερε το όνομα του ατόμου που είδε στο βενζινάδικο. Η Αστυνομία αγνόησε το γεγονός ότι δεν είχε μια σταγόνα αίματος πάνω του, ακόμη και αν η σκηνή του εγκλήματος ήταν καλυμμένη με αίμα.
Ο De Luna είχε συλληφθεί πολύ σύντομα μετά το έγκλημα για να προλάβει να καθαρίσει τον εαυτό του.
Η αυτόπτης μάρτυρας του εγκλήματος, η Kevin Baker, επιβεβαίωσε στην αστυνομία ότι ο De Luna ήταν ο δολοφόνος, μετά που η αστυνομία της είπε ότι ήταν το σωστό άτομο.
Στη δίκη ο De Luna ονόμασε τον Carlos Hernandez ως τον άνθρωπος που είδε μέσα στο βενζινάδικο, απέναντι από το μπαρ όπου ο De Luna είχε πιει. Ο Hernandez και ο DeLuna είχαν μεγάλες ομοιότητες στην εμφάνιση, αλλά, σε αντίθεση με τον DeLuna, ο Hernandez είχε μια μακρά ιστορία επιθέσεων με μαχαίρι παρόμοια με το βενζινάδικο και επανειλημμένως είχε πει στους φίλους και τους συγγενείς του ότι είχε διαπράξει το φόνο. Οι φίλοι του επιβεβαίωσαν ότι ήταν ερωτευμένος και είχαν σχέση με την Lopez, καθώς και ο δικηγόρος του De Luna γνώριζε το εγκληματικό παρελθόν του Hernandez, αλλά ποτέ δεν θα διερευνούσαν σε βάθος τα προηγούμενα εγκλήματά του.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1989, το Τέξας εκτέλεσε τον 27χρονο Carlos De Luna.
09 - Larry Griffin – Εκτελέστηκε το 1995
Αυτός ήταν και ο δικηγόρος στην πρώτη δίκη του Griffin και δεν αμφισβήτησε το γεγονός ότι ο Griffin ήταν αριστερόχειρας. Απέτυχε επίσης να φέρει στο προσκήνιο το άλλοθι του Griffin την στιγμή της δολοφονίας.
Τα δακτυλικά αποτυπώματα του Griffin, δεν βρέθηκαν στο αυτοκίνητο ή στο όπλο - όλα τα στοιχεία εις βάρος του ήταν περιστασιακά. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο Φιτζέραλντ είχε υποσχεθεί μια μείωση της ποινής σε αντάλλαγμα για την κατάθεσή του.
Η δίωξη, επίσης, απέτυχε να αναδείξει ότι υπήρχαν δύο άλλοι μάρτυρες, οι οποίοι επιβεβαίωσαν ότι ο Griffin δεν διέπραξε τον φόνο και ήταν σε θέση να κατονομάσουν τους τρεις άνδρες που φαίνεται να έκαναν τον φόνο. Το δικαστήριο δέχτηκε την καταδίκη του Griffin σε θάνατο.
Ο Griffin εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση στις 21 Ιουνίου 1995.
Ο Griffin συνέχισε να φωνάζει για την αθωότητά του μέχρι την εκτέλεσή του.
Το 2005, ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου του Michigan της Νομικής Σχολής ανέλαβε εκ νέου την υπόθεση. Η έρευνά του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι Griffin ήταν αθώος.
08 - Ruben Cantu – Εκτελέστηκε το 1993
Στην προσπάθεια τους να τους πάρουν τα μετρητά, ο Gomez προσπάθησε να τραβήξει ένα όπλο που είχε κρυμμένο κάτω από το στρώμα. Τα αγόρια πυροβόλησαν τους δύο άντρες και νομίζοντας ότι είχαν σκοτώσει και τους δύο, οι δύο έφηβοι εγκατέλειψαν τη σκηνή.
Η αστυνομία έδειξε στον Moreno φωτογραφίες των υπόπτων, οι οποίες περιλάμβαναν την φωτογραφία του Cantu, αλλά δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τον εισβολέα του.
Δεν είχαν φυσικά αποδεικτικά στοιχεία, δεν είχαν ομολογία, παρά μόνο την κατάθεση του Moreno που αργότερα αποκήρυξε την μαρτυρία του, ο δικαστής καταδίκασε τον Ruben Cantu για φόνο πρώτου βαθμού.
Ο Χουάν Μορένο ανέφερε ότι είχε δεχτεί πίεση από την αστυνομία για την μαρτυρία του να υποδείξει τον Cantu και στην συνέχεια ο David Garza, παραδέχθηκε τη συμμετοχή του ιδίου στην κλοπή, την κακοποίηση και την δολοφονία.
Λέει ότι πήγε μέσα στο σπίτι με ένα άλλο αγόρι, είχαν συμμετάσχει στη ληστεία, και στην δολοφονία, αλλά ότι η συνεργός του δεν ήταν ο Ruben Cantu.
Στις 24 του Αυγούστου του 1993, ο Ruben Cantu στην ηλικία των 26 ετών, εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση. Η τελευταία του επιθυμία ήταν ένα κομμάτι τσίχλα, η οποία απορρίφθηκε.
07 - David Spence – Εκτελέστηκε το 1997
Καταδικάστηκε με τη θανατική ποινή σε δύο δίκες για τις δολοφονίες. Ο Muneer Deeb, ένας ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ, προσέλαβε τον Spence να κάνει τους φόνους και αυτός καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά σε μια νέα δίκη που έγινε το 1993 αθωώθηκε.
Η δίωξη έχτισε την δικογραφία εναντίον του Spence γύρω από τα σημάδια του δαγκώματος και ο εμπειρογνώμονας της υπόθεσης, δήλωσε ότι τα δόντια του Spence ταίριαζαν.
Δύο από τους έξι μάρτυρες που κατέθεσαν κατά του, αργότερα αποκήρυξαν την κατάθεση τους, λέγοντας ότι τους είχαν δοθεί προνόμια και συζυγικές επισκέψεις για τις καταθέσεις τους αυτές.
Μετά την καταδίκη του Spence οι δικηγόροι είχαν ανέλαβαν να κάνουν μελέτη με μια ομάδα στην οποία πέντε εμπειρογνώμονες είπαν ότι τα σήματα από το δάγκωμα δεν θα μπορούσαν να ταιριάζουν με του Spence.
Ακόμη και ο αρχικός ερευνητής της ανθρωποκτονίας είπε ότι είχε σοβαρές αμφιβολίες για την ενοχή του Spence και ότι ένας πρώην ντετέκτιβ της αστυνομίας ο Waco εμπλέκονταν στην υπόθεση.
Ο David Spence εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση στις 14 Απρίλη του 1997.
06 - Jesse Tafero – Εκτελέστηκε το 1990
Ο Tafero, η συνεργάτης του Sonia “Sunny” Jacobs, και ο Walter Rhodes βρέθηκαν να κοιμούνται μέσα.
Ο Black είδε ένα όπλο στο έδαφος στο εσωτερικό του αυτοκινήτου και έτσι ξύπνησε τους επιβαίνοντες και τους ζήτησε να βγουν από το αυτοκίνητο.
Σύμφωνα με τον Rhodes, ο Tafero πυροβόλησε στη συνέχεια, τον Black και τον Irwin με το όπλο, το οποίο ήταν δηλωμένο στην Jacobs, οδήγησαν τους αστυνομικούς μέσα στο αυτοκίνητο της αστυνομίας και εγκατέλειψαν τη σκηνή.
Και οι τρεις συνελήφθησαν μετά από οδόφραγμα που είχε στηθεί. Το όπλο βρέθηκε σε ζώνη Tafero του.
Στη δίκη τους, ο Rhodes πιστοποίησε ότι ο Tafero και η Jacobs ήταν αποκλειστικά υπεύθυνοι για τις δολοφονίες. Ο Tafero και η Jacobs καταδικάστηκαν για τους φόνους και καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Rhodes καταδικάστηκε σε 3 φορές ισόβιας κάθειρξης.
Ο Rhodes απελευθερώθηκε τελικά το 1994, για καλή συμπεριφορά.
Επειδή οι ένορκοι είχαν προτείνει ποινή ισόβιας κάθειρξης για την Jacobs, το δικαστήριο μετέτρεψε την ποινή θανάτου της Jacobs σε ισόβια, αλλά όχι του Tafero.
Η Jacobs αφέθηκε ελεύθερη αργότερα μετά από συμφωνία που έκανε.
Ήταν κυκλοφορήσει αργότερα, αφού συμφώνησε σε μια συμφωνία αίτησης.
Ο Rhodes, πριν την απελευθέρωση του ομολόγησε αρκετές φορές την συμμετοχή του στους φόνους. Ακόμη και η Jacobs, ισχυρίστηκε ότι ο Rhodes και όχι ο Tafero πυροβόλησε τους αστυνομικούς.
Επίσης στον Rhodes, βρέθηκαν ίχνη από πιτυρίδα στα χέρια του.
Ο Tafero εκτελέσθηκε στην ηλεκτρική καρέκλα στις 4 Μαΐου του 1990.
Μια βλάβη στην καρέκλα έκανε την όλη διαδικασία να διαρκέσει πάνω από 13 λεπτά.
05 - Ellis Wayne Felker – Εκτελέστηκε το 1996
Η αυτοψία πραγματοποιήθηκε από έναν ανεκπαίδευτο τεχνικό, ο οποίος διαπίστωσε ότι η Ludlum, είχε πεθάνει πριν από πέντε ημέρες.
Αυτή η διάγνωση αργότερα άλλαξε όταν είδαν ότι αποκλειόταν η Felker ως ύποπτη.
Ανεξάρτητες αυτοψίες διαπίστωσαν ότι το πτώμα ήταν νεκρό λιγότερο απο τρεις ημέρες.
Το 1996, οι δικηγόροι της Felker ανακάλυψαν κουτιά με αποδεικτικά στοιχεία που είχαν παρανόμως παρακρατηθεί από την κατηγορούσα αρχή, συμπεριλαμβανομένων στοιχεία DNA και γραπτή ομολογία από άλλο ύποπτο.
Ακόμη και ο πρόεδρος του δικαστηρίου σε μία από τις δίκες της Felker δήλωσε ότι το δικαίωμά της για δίκαιη δίκη, είχε υπονομευτεί.
Παρόλα τα νέα στοιχεία και τις αμφιβολίες για την ενοχή της το Ανώτατο Δικαστήριο της Georgia αρνήθηκε στην Felker νέα δίκη ούτε έδωσε στην υπεράσπιση περισσότερο χρόνο για να ταξινομήσει τα αποδεικτικά στοιχεία που να υποστηρίζουν λόγους εξαίρεσης.
Η Felker εκτελέσθηκε από ηλεκτροπληξία στις15 Νοέμβρη 1996 στην ηλικία των 48. Το 2000, ένας δικαστής έκρινε ότι η πολιτεία της Georgia θα εξέταζει το DNA κατά την πρώτη δίκη.
04 - Leo Jones – Εκτελέστηκε το 1998
Μέσα σε λίγα λεπτά, οι αστυνομικοί έσπασαν την πόρτα του διαμερίσματος του Leo Jones , όπου βρήκαν τον Jones και τον ξάδερφό του, Bobby Hammonds.
Η Αστυνομία πήρε τους δύο άνδρες για ανάκριση και στη συνέχεια απόδωσε κατηγορίες στον Jones, ο οποίος όπως ισχυρίστηκαν είχε ομολογήσει. Ο Hammonds έδωσε μια δήλωση, λέγοντας ότι είδε τον Jones να εγκαταλείπει το διαμέρισμα με ένα τουφέκι και να επέστρεφει μετά τους πυροβολισμούς που ακούστηκαν.
Το 1997, ένας συνταξιούχος αστυνομικός, ο Cleveland Smith, ήρθε και ανέφερε ότι ο αστυνομικός που συνέλαβε τον Jones τον ξυλοκόπησε μετά τη σύλληψή του. Ο Smith, ο οποίος περιέγραψε τον αστυνομικό ως επιβλητικό, κατέθεσε ότι είδε τον ίδιο να του παίρνει την ομολογία με βασανιστήρια. Ο Smith υποστήριξε ότι περίμενε τόσο καιρό για να παρουσιάσει τα νέα στοιχεία επειδή ήθελε να εξασφαλίσει την σύνταξη του πρώτα.
Περισσότερο από μια ντουζίνα άνθρωποι είχαν υποδείξει ένα άλλο άτομο ως τον δολοφόνο, λέγοντας ότι τον είδαν να μεταφέρει ένα όπλο την ώρα που έτρεχε από τη σκηνή του εγκλήματος ή τον άκουσαν να καυχιέται ότι είχε πυροβολήσει τον αστυνομικό.
Μετά από νέα στοιχεία που ανακαλύφθηκαν, ο δικαστής Leander Shaw έγραψε, "δημιουργούνται σοβαρές αμφιβολίες για την ενοχή του Jones". Ο Shaw και ένας άλλος δικαστής ψήφισε για τη διενέργεια νέας δίκης στον Jones. Ωστόσο, η πλειονότητα των πέντε δικαστών αποφάνθηκε εναντίον του.
Ο Jones εκτελέσθηκε από ηλεκτρική καρέκλα στις 24 Μάρτη του 1998.
03 - Cameron Todd Willingham – Εκτελέστηκε το 2004
Οι εισαγγελείς χρέωσαν στον Willingham την έναρξη της πυρκαγιάς σε μια προσπάθεια να καλύψει την κακοποίηση των κοριτσιών του.
Αυτό έγινε παρά την κατάθεση της σύζυγου, ότι ποτέ δεν είχε κακοποιήσει τα παιδιά και, στην πραγματικότητα, τα κακομάθαινε.
Ενώ τα εργαστηριακά ευρήματα επαλήθευσαν ότι το υγρό που χρησιμοποιήθηκε για την φωτιά βρέθηκε μόνο στην μπροστινή βεράντα, οι εισαγγελείς ισχυρίστηκαν ότι επίτηδες ήταν στην βεράντα, στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας των παιδιών και στον διάδρομο για να αποκοπεί κάθε τρόπος διαφυγής.
Ο Gerald Hurst, ο οποίος έχει διδακτορικό στη χημεία, υποστηρίζει ότι η υπερβολική ζέστη της φωτιάς σημαίνει ότι ένας επιταχυντής χρησιμοποιήθηκε.
Το Διοικητικό Συμβούλιο Χάριτος έλαβε την γνωμάτευση του Hurst, ως επιχείρημα αλλά εξακολουθεί να αρνείται στον Willingham επιείκεια.
Ο Willingham θεωρήθηκε ότι πάσχει από σοβαρή ψυχασθένεια, λαμβάνοντας υπόψη τις αφίσες των Iron Maiden και Led Zeppelin που είχε, ως ενδείξεις για την γοητεία που του ασκούσαν η βία και ο θάνατος.
Οι μαρτυρίες κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς ήταν αντιφατικές και ασαφείς.
Κατά τη διάρκεια της δίκης του τον Αύγουστο του 1992, ο Willingham δεν δέχτηκε να πάρει ποινή ισόβιας κάθειρξης σε αντάλλαγμα την παραδοχή της ενοχής του.
Μέχρι το τέλος επέμενε ότι ήταν αθώος.
Ο Willingham εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση στις 17 Φλεβάρη του 2004.
Τον Ιούνιο του 2009 η πολιτεία του Τέξας διέταξε μια άνευ προηγουμένου επανεξέταση της υπόθεσης και μπορεί να εκδώσει απόφαση σχετικά με αυτό σε μεταγενέστερη ημερομηνία.
02 - Joseph O’Dell – Εκτελέστηκε το 1997
Κατά τη στιγμή της δολοφονίας, ο O'Dell ήταν ήδη με αναστολή για απαγωγή και ληστεία στη Φλόριντα.
Ο O'Dell επέλεξε να εκπροσωπήσει τον εαυτό του κατά τη δίκη και καταδικάστηκε για τη δολοφονία, η οποία βασίστηκε μόνο σε στοιχεία του αίματος και την μαρτυρία ενός κρατούμενου. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο που συνδέει τον O'Dell με το έγκλημα.
Για πάνω από μια δεκαετία, οι ενστάσεις του O'Dell, απορρίφθηκαν και όταν πήγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Βιρτζίνια, ο δικαστής Harry Blackmun βρήκε "σοβαρά ερωτήματα για το κατά πόσον O'Dell διέπραξε το έγκλημα."
Οι δικηγόροι του O'Dell είχαν επίσης ένορκη κατάθεση υποστηρίζοντας ότι ένας άλλος κρατούμενος που εκτελέστηκε το 1993, ο David Mark Pruett, είχε ομολογήσει για το έγκλημα. Ο O'Dell ζήτησε από το κράτος τη διεξαγωγή τεστ DNA και σε άλλα αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του, αλλά απορρίφθηκε.
Μια διεθνή εκστρατεία ξεκίνησε για να σώσει τη ζωή του, με υποστηρικτές όπως η Μητέρα Τερέζα και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β '. Τόσο ο κυβερνήτης της Βιρτζίνια όσο και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απέρριψαν την τελευταία στιγμή την αίτηση χάριτος και ο O'Dell εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση στις 23 Ιουλίου 1997. Το 2000, το τελευταίο από τα στοιχεία DNA, στην υπόθεση του O'Dell που είχαν αποθηκευτεί στα δικαστήρια της Virginia Beach κάηκε χωρίς καμία περαιτέρω δοκιμή.
01 - Lionel Herrera – Εκτελέστηκε το 1993
Ο οδηγός του αυτοκινήτου διαπληκτίστηκε με τον αστυνομικό Carrisalez και τραβώντας ένα όπλο τον πυροβόλησε.
Ο Lionel Herrera συνελήφθη λίγες ημέρες αργότερα και χρεώθηκε για τις δολοφονίες του Rucker και του Carrisalez.
Πριν πεθάνει, ο Carrisalez επισήμανε τον Herrera ως το πρόσωπο που τον πυροβόλησε από μια φωτογραφία που του έδειξαν στο νοσοκομείο (που δεν ήταν καθαρή φωτογραφία).
Τον Ιανουάριο του 1982, ο Herrera δικάστηκε και βρέθηκε ένοχος για τη δολοφονία του Carrisalez, για την οποία καταδικάστηκε σε θάνατο. Αργότερα εκείνο το έτος, ο Herrera ομολόγησε την ενοχή του για τη δολοφονία του Rucker.
Ο Herrera υπέβαλε αίτηση για νέα δίκη στο ομοσπονδιακό δικαστήριο, υποστηρίζοντας ότι νέα στοιχεία έδειχναν ότι ήταν πραγματικά αθώος για το φόνο του Carrisalez. Ο Herrera περιέλαβε τέσσερις ένορκες βεβαιώσεις από έναν δικηγόρο ο οποίος είχε εκπροσωπήσει τον αδελφό του Herrera, τον Raul Herrera, Sr, και τριών άλλων που ισχυρίζονταν ότι ο Raul Herrera, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1984, τους είχε πει ότι είχε σκοτώσει τον Rucker και τον Carrisalez.
Αυτό οδήγησε στο Ανώτατο Δικαστήριο την υπόθεση Herrera κατά Collins, όπου το Δικαστήριο έκρινε ότι τα νέα στοιχεία που αποδείκνυαν την αθωότητα δεν παραβίαζαν την 8η τροποποίηση του Συντάγματος και η ποινής θανάτου του Herrera έγινε δεκτή.
Ο Herrera εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση τέσσερις μήνες μετά την απόφαση. Στην τελική δήλωσή του είπε: "Είμαι αθώος, αθώος, αθώος. . . . Είμαι ένας αθώος άνθρωπος, και κάτι πολύ λάθος διεξάγεται απόψε. "
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου