Ένας μονοκύτταρος οργανισμός που βρίσκεται σε μια θερμή πηγή...
κοντά στον Βεζούβιο αντιμετωπίζει την τοξικότητα του ουρανίου άμεσα: «τρώγοντας» αυτό το βαρύ μέταλλο και αντλώντας στη συνέχεια ενέργεια από αυτό. Ένας άλλος μονοκύτταρος οργανισμός που βρίσκεται... κοντά σε ένα εγκαταλειμμένο ορυχείο ουρανίου στη Γερμανία αντιμετωπίζει την τοξικότητα του ουρανίου έμμεσα: σταματώντας τις κυτταρικές διεργασίες του, μεταπίπτοντας σε ένα είδος «κυτταρικής νάρκης», όταν τα τοξικά επίπεδα του ουρανίου είναι υψηλά στο περιβάλλον του.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτές οι δυο πολύ διαφορετικές αντιδράσεις στον περιβαλλοντικό κίνδυνο προέρχονται από δύο οργανισμούς που είναι γενετικά πανομοιότυποι κατά 99,99%.
Ο μικροοργανισμός Metallosphaera sedula
Σε εργασία που δημοσιεύεται στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, αποδεικνύεται ότι αυτοί οι εξωτικοί οργανισμοί - βασικές μορφές ζωής που ονομάζονται Αρχαία (Archaea), δεν διαθέτουν πυρήνα και είναι τόσο μικροσκοπικοί που είναι ορατοί μόνο με μικροσκόπιο - μπορούν να μας διδάξουν την επιβίωση χρησιμοποιώντας διαφορετικούς μηχανισμούς προστασίας από το περιβάλλον.
Οι ερευνητές εξέθεσαν δύο πολύ στενούς συγγενείς του αρχαιοβακτηρίου Τhermoacidophilic Archaea - που ζουν σε πολύ όξινα περιβάλλοντα με θερμοκρασίες πάνω από 70 βαθμούς Κελσίου - σε καθαρό ουράνιο.
Το ένα απ’ αυτά, το Metallosphaera sedula, χρησιμοποιούσε το ουράνιο για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του (ιδιότητα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή του τοξικού ουρανίου από μεταλλεύματα - μια διαδικασία που αναφέρεται ως βιοέκπλυση).
Ο γενετικά δίδυμος μικροοργανισμός Metallosphaera prunae, αντέδρασε διαφορετικά.
Όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με καθαρό ουράνιο, έπεσε σε μια λανθάνουσα κατάσταση, σταματώντας κρίσιμες κυτταρικές διαδικασίες που του επιτρέπουν να αναπτυχθεί.
Όταν η τοξική απειλή απομακρύνθηκε, ο μικροοργανισμός αυτός επανεκκίνησε τις κυτταρικές διεργασίες του και επέστρεψε στην κανονική του κατάσταση.
Το Metallosphaera απομονώθηκε σε μια θερμή πηγή κοντά στον Βεζούβιο
Η έρευνα αυτή θα μπορούσε ίσως, μεταξύ άλλων, να βοηθήσει στην κατανόηση του πως αναπτύσσεται η αντοχή στα αντιβιοτικά των παθογόνων οργανισμών.
κοντά στον Βεζούβιο αντιμετωπίζει την τοξικότητα του ουρανίου άμεσα: «τρώγοντας» αυτό το βαρύ μέταλλο και αντλώντας στη συνέχεια ενέργεια από αυτό. Ένας άλλος μονοκύτταρος οργανισμός που βρίσκεται... κοντά σε ένα εγκαταλειμμένο ορυχείο ουρανίου στη Γερμανία αντιμετωπίζει την τοξικότητα του ουρανίου έμμεσα: σταματώντας τις κυτταρικές διεργασίες του, μεταπίπτοντας σε ένα είδος «κυτταρικής νάρκης», όταν τα τοξικά επίπεδα του ουρανίου είναι υψηλά στο περιβάλλον του.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτές οι δυο πολύ διαφορετικές αντιδράσεις στον περιβαλλοντικό κίνδυνο προέρχονται από δύο οργανισμούς που είναι γενετικά πανομοιότυποι κατά 99,99%.
Ο μικροοργανισμός Metallosphaera sedula
Σε εργασία που δημοσιεύεται στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, αποδεικνύεται ότι αυτοί οι εξωτικοί οργανισμοί - βασικές μορφές ζωής που ονομάζονται Αρχαία (Archaea), δεν διαθέτουν πυρήνα και είναι τόσο μικροσκοπικοί που είναι ορατοί μόνο με μικροσκόπιο - μπορούν να μας διδάξουν την επιβίωση χρησιμοποιώντας διαφορετικούς μηχανισμούς προστασίας από το περιβάλλον.
Οι ερευνητές εξέθεσαν δύο πολύ στενούς συγγενείς του αρχαιοβακτηρίου Τhermoacidophilic Archaea - που ζουν σε πολύ όξινα περιβάλλοντα με θερμοκρασίες πάνω από 70 βαθμούς Κελσίου - σε καθαρό ουράνιο.
Το ένα απ’ αυτά, το Metallosphaera sedula, χρησιμοποιούσε το ουράνιο για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του (ιδιότητα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή του τοξικού ουρανίου από μεταλλεύματα - μια διαδικασία που αναφέρεται ως βιοέκπλυση).
Ο γενετικά δίδυμος μικροοργανισμός Metallosphaera prunae, αντέδρασε διαφορετικά.
Όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με καθαρό ουράνιο, έπεσε σε μια λανθάνουσα κατάσταση, σταματώντας κρίσιμες κυτταρικές διαδικασίες που του επιτρέπουν να αναπτυχθεί.
Όταν η τοξική απειλή απομακρύνθηκε, ο μικροοργανισμός αυτός επανεκκίνησε τις κυτταρικές διεργασίες του και επέστρεψε στην κανονική του κατάσταση.
Το Metallosphaera απομονώθηκε σε μια θερμή πηγή κοντά στον Βεζούβιο
Η έρευνα αυτή θα μπορούσε ίσως, μεταξύ άλλων, να βοηθήσει στην κατανόηση του πως αναπτύσσεται η αντοχή στα αντιβιοτικά των παθογόνων οργανισμών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου