Η μονογαμία και η απιστία είναι θέμα γονιδίων...

Η δικαιολογία που πολλοί αναζητούσαν, βρέθηκε χάρη στην επιστήμη. Σύμφωνα με έρευνα του σουηδικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, που δημοσιεύεται στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, η τάση ενός άνδρα να είναι άπιστος στη σύντροφό του, επηρεάζεται από τα γονίδιά του.

Οι άνδρες (αλλά όχι οι γυναίκες!) που έχουν κληρονομήσει μια γενετική παραλλαγή, η οποία επηρεάζει μια συγκεκριμένη ορμόνη, τη βασοπρεσίνη, είναι πιο πιθανό από το συνηθισμένο να δημιουργήσουν ασθενέστερες σχέσεις και προβληματικούς γάμους, με συνέπεια οι σύζυγοι ή άλλοι σύντροφοί τους να είναι λιγότερο ικανοποιημένες...
Αν και ή έρευνα, με επικεφαλής τον Χάσε Βάλουμ, δεν ασχολήθηκε άμεσα με την απιστία, τα πορίσματά της υποδεικνύουν ότι η ανδρική μονογαμία επηρεάζεται (και) από τις παραλλαγές ενός μοναδικού γονιδίου. Οι ερευνητές προειδοποιούν πάντως ότι τελικά πολλοί άλλοι παράγοντες καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και την ευτυχία σε μια σχέση, συνεπώς είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς αν ένα συγκεκριμένο άτομο θα είναι πιστό και μονογαμικό ή το αντίθετο μόνο με βάση τα γονίδιά του - άρα δεν μπορεί να γίνει (ακόμα τουλάχιστον) λόγος για τεστ DNA κατά της απιστίας!
Η ορμόνη βασοπρεσίνη, που σχετίζεται με την οξυτοκίνη (τη λεγόμενη και "ορμόνη του έρωτα"), όπως ανακαλύφθηκε από το 2004, παίζει καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική συμπεριφορά, το δεσμό ενός ζευγαριού και το σεξουαλικό ταίριασμα στο ζωικό βασίλειο, ενθαρρύνοντας τη μονογαμία μεταξύ των ζώων (έχει μελετηθεί ιδιαίτερα η επίδρασή της στα μονογαμικά τρωκτικά). Οι επιστήμονες, σε πειράματα, κατόρθωσαν, αυξάνοντας το επίπεδο της βασοπρεσίνης στον εγκέφαλο των ζώων, να κάνουν τα τρωκτικά λιγότερο ή περισσότερο πιστά στο σύντροφό τους.
Τώρα βρέθηκαν οι πρώτες ενδείξεις ότι βασοπρεσίνη, που είναι ενεργή επίσης στον ανθρώπινο εγκέφαλο, παίζει ρόλο και στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι Σουηδοί ερευνητές εξέτασαν το γονίδιο που κωδικοποιεί (καθορίζει) τον υποδοχέα της βασοπρεσίνης στον ανθρώπινο εγκέφαλο, σε δείγμα εκατοντάδων ζευγαριών εθελοντών, και βρήκαν ότι μια συγκεκριμένη γονιδιακή παραλλαγή (η υπ. αρ. 334) σχετίζεται με την ικανότητα ή ανικανότητα ενός άνδρα να προσκολλάται συναισθηματικά στη σύντροφό του.
Ο καθηγητής Στιβ Φελπς του Πανεπιστημίου της Φλόριδας χαρακτήρισε καινοτομική την έρευνα και σημείωσε ότι μέχρι σήμερα λίγες μελέτες έχουν βρει σημαντικές επιρροές από ένα και μοναδικό γονίδιο. Από την άλλη, ο καθηγητής Λάρι Γιάνγκ, της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντας, δήλωσε επιφυλακτικός μέχρι τα πορίσματα να επιβεβαιωθούν από άλλη έρευνα, αλλά ακόμα και τότε, όπως είπε, δεν θα έπρεπε οι γυναίκες να υποβάλουν το μελλοντικό τους σύζυγο σε γονιδιακό τεστ, καθώς τα γονίδια επηρεάζουν σε ένα μόνο βαθμό την πολύπλοκη σχέση δύο πολύπλοκων ατόμων.
Νωρίτερα, φέτος, έρευνα είχε δείξει πως η ίδια γονιδιακή παραλλαγή 334 σχετίζεται με το επίπεδο εμπιστοσύνης των ανθρώπων, ενώ σε άλλη έρευνα είχε σχετιστεί με την κοινωνική συμπεριφορά των αυτιστικών ατόμων.
Ο επόμενος ερευνητικός στόχος της ομάδας του Ινστιτούτου Καρολίνσκα είναι να μελετήσουν πώς η βασοπρεσίνη επηρεάζει τον αλτρουισμό και τη ζήλια.