Οι εκφυλισμένες γκέισες

Αποστολή της είναι να χαϊδεύει ψυχές και σώμα με τα γλυκά της λόγια και τις λεπτεπίλεπτες κινήσεις της και σαν σε όνειρο να μετατρέπει τα καθημερινά αδιέξοδα σε οδούς διαφυγής. Οι «εκφυλισμένες γκέισες» κάνουν κονσομασιόν στην Ιαπωνία!

....


Τα ετοιμοθάνατα κεριά καθρεφτίζονταν στο πρόσωπο της Μινέρι Χαγιάσι, το οποίο ανέδιδε μια μελαγχολική λαμπρότητα την ημέρα των γενεθλίων της στο κλαμπ «Σέλουξ».

Τα βλέμματα των εκατοντάδων ανδρών ήταν τόσο επίμονα λες και ήθελαν να διαβάσουν την ψυχή της.

Τεράστιες αφίσες με την φωτογραφία της διαφήμιζαν το πάρτι γενεθλίων της πιο επιτυχημένης συνοδού του κλαμπ στο προάστιο της αμαρτίας του Τόκιο, το Καμπούκι –τσο!

Την ώρα που η αναπνοή της έσβηνε τα κεριά, το μυαλό της Μινέρι έκανε rewind στις πρώτες της ημέρες στο Τόκιο.



Έξι χρόνια πριν, άρτι αφιχθείσα από τον Βορρά της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, προσπαθούσε να απαλύνει την αντίξοη καθημερινότητα της με τα 1000 δολάρια που κέρδιζε τον μήνα.

Σήμερα, μια ακαταπόνητη μηχανή κοπής χρημάτων για το κλαμπ «Σέλουξ», έχει αποδειχθεί η βασίλισσα του κερδίζοντας περίπου 20 000 δολάρια τον μήνα!

H Μινέρι είναι μια εκφυλισμένη γκέισα, που ούτε κατά διάνοια έχει περάσει την αμείλικτα δύσκολη εκπαίδευση των εμβληματικών γυναικών της Ιαπωνίας.

Συνοδός κυρίων στα κλαμπ του προαστίου Καμπούκι –τσο, που μοιάζει με το Ντε Βάλεν του Άμστερνταμ, όπου τα κόκκινα φώτα ανακατεύονται με το σκοτάδι δημιουργώντας μια ακατανίκητα μυστηριακή ατμόσφαιρα.

Μια μεταμοντέρνα υπηρέτρια των ανδρών, όπου ανέχεται έναντι αδρής αμοιβής ανασφαλείς επιχειρηματίες, μελαγχολικά ναυάγια, ακόμη και κουτσούς ζητιάνους βγαλμένους από την εποχή των πειρατών που ξεβράζονται την αυγή πάνω στα τραπέζια με τα δεκάδες ποτά που έχουν καταναλώσει.

Αποστολή της είναι να χαϊδεύει ψυχές και σώμα με τα γλυκά της λόγια και τις λεπτεπίλεπτες κινήσεις της και σαν σε όνειρο να μετατρέπει τα καθημερινά αδιέξοδα σε οδούς διαφυγής.

Το κονσομασιόν στην Ιαπωνία, όπου πριν από την άκρατη «δυτικοποίηση» της αντιμετωπιζόταν σαν θανάσιμο αμάρτημα, σήμερα την εποχή της χειρότερης ύφεσης, που έχει «σκεβρώσει» τον πάλαι ποτέ οικονομικό γίγαντα γνωρίζει τεράστια άνθιση, ιδίως στο Τόκιο.

Τα 13 000 κλαμπ, οι 100 000 συνοδοί και η αλλαγή των ηθών

Στις αρχές του 2009 η έρευνα του Πνευματικού Ινστιτούτου του Τόκιο για το επάγγελμα που θα ακολουθούσαν τα 1154 κορίτσια που σύντομα θα τελείωναν το σχολείο ήταν ενδεικτική της αλλαγής των δομών στην πιο παραδοσιακή κοινωνία στον κόσμο.

Στην 12η θέση των προτιμήσεων των 17χρονων, ως επί το πλείστον, κοριτσιών βρισκόταν η συνοδεία κυρίων, όπως κομψά θέτεται το κονσομασιόν στην Ιαπωνία.

Στην 18η θέση των επαγγελματικών πόθων καταλάγιαζε μια θέση στο δημόσιο και στην 22η η λευκή ρόμπα της νοσοκόμας.

«Μόνο όταν είσαι νέα, μπορείς να κερδίσεις χρήματα πίνοντας ποτά και κρατώντας συντροφιά σε άνδρες» έλεγε η 17χρονη Μαρί Χαμαντά στους ερωτώντες της έρευνας.

Η Ιαπωνία βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση από την εποχή του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Μεγαλύτερα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες μικρής ηλικίας, το 70% των οποίων εργάζονται σε δουλειές με ελάχιστα οικονομικά προνόμια και μεγάλη ανασφάλεια.

Το βασικό ωρομίσθιο μιας γυναίκας που δεν έχει ακαδημαϊκή εκπαίδευση δεν ξεπερνά τα δέκα δολάρια, την ίδια ώρα που μια οποιαδήποτε συνοδός μπορεί να κερδίσει τα διπλάσια χρήματα.

Για αυτό και μόνο στο Τόκιο σημειώθηκε μια έκρηξη στη λειτουργία κλαμπ με υπηρεσίες κονσομασιόν, που πλέον υπολογίζονται μοναχά στις πρωτεύουσα της Ιαπωνίας στα 13 000.

Αν και δεν υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για το πόσες είναι οι γυναίκες που δουλεύουν εκεί θεωρείται σίγουρο ότι περισσότερες από 100 000 γυναίκες εργάζονται μόνιμα ή περιστασιακά στην βιομηχανία της συνοδείας.

«Σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν υπήρχε μεγάλη δυσκολία στο να βρεις γυναίκες να δουλέψουν ως συνοδοί» λέει ο Κεντάρο Μιούρα, ο οποίος βοηθάει 7 κλαμπ του αμαρτωλού προαστίου Καμπούκι – τσο να βρουν γυναίκες πρόθυμες να κάνουν την δουλειά.

«Πλέον δεν υπάρχουν αντιστάσεις. Θεωρείται μια πολύ επικερδής δουλειά και αρκετά από τα κορίτσια που περνούν από συνέντευξη έρχονται σε αυτές με την μητέρα τους» υποστηρίζει ο Μιούρα υπογραμμίζοντας την αλλαγή των ηθών…

Οι θυρεοί της επιτυχίας, η δυτικοποίηση του ερωτισμού και η αυτοκτονία

Οι γυναίκες – συνοδοί δεν είναι υποχρεωμένες να κάνουν σεξ με τον πελάτη τους, αν και αυτό πολλές φορές συμβαίνει με μεγαλύτερο, από το προκαθορισμένο, αντίτιμο.

Υπαινικτικές κουβέντες, βλέμματα που σκαλίζουν το μισοσκόταδο, αλκοόλ που λειαίνει τις αιχμηρές παρυφές της ημέρας του πελάτη και ένα, έστω, επίπλαστο ενδιαφέρον που εκτιμάται σε μια εξατομικευμένη κοινωνία σαν την σημερινή.

Από αυτήν την καθημερινή μανιέρα μια γυναίκα μπορεί να κερδίσει περίπου 100 000 δολάρια τον χρόνο.

Οι μεγάλες σταρ του κονσομασιόν υπολογίζεται ότι μπορούν να ξεπεράσουν και τις 300 000 δολάρια ανά έτος, ιδίως σήμερα, όπου η ζωή τους αναπαριστάται σε σελίδες βιβλίων, τηλεοπτικές σειρές, ακόμη και στο σελιλόιντ.

Οι συνοδοί είναι οι θυρεοί της επιτυχίας στην δυτικοποιημένη Ιαπωνία που φτάνουν ακόμη και στο κοινοβούλιο, όπως η Καζούμι Ότα.

Σε παλιότερη εποχή η αποκάλυψη ότι το μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιαπωνίας έχει εργαστεί στο παρελθόν σαν συνοδός θα προκαλούσε πολιτική θύελλα.

Σήμερα δεν σημειώθηκε ούτε καν φθινοπωρινή μπόρα, μιας και τα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα.

Η οικονομική ύφεση που έχει σαρώσει τα πάντα στο διάβα της λειτούργησε επιταχυντικά για την «δυτικοποίηση» του ερωτισμού στην Ιαπωνία.

Το ερεβώδες μέλλον που οραματιζόταν σαν εφιάλτη να απλώνεται πάνω από την Ιαπωνία ο σημαντικότερος συγγραφέας της, Γιούκιο Μισίμα την δεκαετία του ’60 είναι πλέον γεγονός.

Υπερασπιστής των παραδόσεων και των ηρωικών προτύπων των Σαμουράι, ο Μισίμα αρνούμενος τον εκφυλισμό της ιαπωνικής κοινωνίας και την άνευ όρων παράδοση της στην Δύση σόκαρε την ανθρωπότητα αυτοκτονώντας μπροστά σε πλήθος κόσμο με το σεπόκου, το 1970.

Τον παραδοσιακό τρόπο των σαμουράι δηλαδή, που αποτέλεσε έναν τρόπο διαμαρτυρίας για την δυτικοποίηση της πατρίδας του, που δεν συγκινεί κανέναν στην πατρίδα του.

Η κοινωνία της Ιαπωνίας έχει θρυμματίσει προ πολλού το καβούκι της παραδοσιακής εσωστρέφειας της.

Οι συνοδοί κυρίων είναι απλά ένα σύμπτωμα του υβριδικού συμπλέγματος διαφορετικών τάσεων που ενυπάρχουν στην ασφυκτιούσα χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.

Με την ανεργία να μοιάζει με χολερική ενδημία, ιδίως στις μικρές ηλικίες των γυναικών, είναι αρκετοί αυτοί που δεν βλέπουν την συνοδεία κυρίων, ως μια εκφυλιστική τάση της κοινωνίας αλλά σαν μια σωτηρία, όπως λέει ένας ιδιοκτήτης αυτών των κλαμπ, Ατσούσι Μιούρα.

«Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτές οι γυναίκες σπαταλούν τη ζωή τους. Αντί όμως να κριτικάρουν θα έπρεπε να βοηθήσουν έτσι ώστε να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας»…